GELOOF en LEVEN



 HOME

 INHOUD


  NAAR INHOUDSOVERZICHT     

DE JEZUS DYNASTIE

Jezus en het Christendom weer eens onder vuur

Opnieuw de ultieme sensationele onthulling

Nog maar pas is – zelfs in uitzendingen op de T.V. – de DaVinci Code van Dan Brown ontrafeld en uitgerafeld tot puur amusementsmaterie en het ‘Evangelie van Judas’ heeft eigenlijk nauwelijks de headlines gehaald, of daar is de volgende publicatie die Jezus en het christendom definitief van hun sokkel wil halen. Inderdaad. Jezus zou het kind zijn van een Romeins of Joods-Romeins soldaat, helemaal niet de Heiland of de Zoon van God. Hij heeft zelfs nooit een nieuwe godsdienst in het leven willen roepen maar had wel serieuze politieke bedoelingen (haha? dat wisten we niet. nvdr) en daar heeft de Romeinse macht een stokje voor gestoken door Hem te kruisigen. Toch is zijn “dynastie” verder gegaan langs Jacobus, zijn ‘broer’, maar die bracht er niet erg veel van terecht. Jezus is dus niet de stichter van het christendom; dat is Paulus, die zowat zijn eigen interpretatie van het christendom wist door te drukken en door het wegvallen van de Jood-Christenen (na de Joodse oorlogen o.m. met Bar Kochba) daar alle kans toe kreeg. Het christendom is trouwens niet veel meer dan menselijke geboden. De kern van het geloof is (tenminste volgens Dominique Trachet[1] in Weekblad Primo TVgids van 4-10 november 2006) ‘het mededogen voor de medemens, het bewustzijn van de eenheid der dingen’. Trachet zet daar trouwens een citaat bij: “Van dat mysterie doordrongen zijn, dat is geloven”, zeggen zij (die ‘velen‘ dus nvdr). “Niet het al dan niet accepteren van de bewering dat er zoveel eeuwen geleden iemand is geweest die zichzelf heeft uitgeroepen tot redder van de mensheid”.

Hoe zwaar weegt dit alles nu weer?

Ik heb het nu even niet over het boek dat Trachet wil opvoeren (De Jezus Dynastie – De Verborgen Geschiedenis van Jezus en het Ontstaan van het Christendom - van James D. Tabor) maar om de goedkoop gezaaide bemerkingen van Trachet zelf. Nadat hij de vraag stelt (en in het midden laat) “Heeft James D. Tabor gelijk of niet?”, geeft hij zijn eigen opinie. Hij schrijft: “Dat de meeste christelijke dogma’s niet meer zijn dan menselijke geboden, was ook al vóór Tabors verhaal duidelijk (o ja? nvdr). Of Jezus zoals we (wie is we? nvdr) hem kennen echt heeft bestaan of niet, is ook allang niet meer de kern van het verhaal, vinden velen (wie zijn dat? nvdr). Wat telt is de kern van het geloof: het mededogen voor de medemens, het bewustzijn van de eenheid der dingen”. Tot zover de mening van deze D. Trachet.

Misschien toch het evangelie nog eens lezen!

Nou, deze wouldbe-theoloog gaat hier toch even zijn boekje te buiten. Sinds jaar en dag verkondigt de  kerk dat het in het christendom op de eerste plaats gaat om een persoon en niet om een ‘moraal’ van ‘wees goed voor de mensen en dat is alles’. Er is blijkbaar nog iets meer dat telt. Als je eens ernstig het evangelie leest – ik heb het dan niet over de geschriften van Paulus of die vroeger aan Paulus werden toegeschreven – dan lezen wij bij een christen uit de heidenen (zoals Lucas) dat Jezus door God tot Heer en Heiland is aangesteld (Petrus’ Pinksterpreek in Handelingen 2). Maar ook in het meer Joods getinte evangelie volgens Mattheüs ga je zien hoe buiten Jezus het Goede Nieuws niet echt vernomen wordt. “Ik ben het Licht van de wereld”. En wat Hij verkondigt is de verborgen schat, de kostbare parel… Van het begin tot het einde druipen de evangelies van Mattheüs en Marcus (Marcus die een tijdlang leerling van Paulus was maar toch ook vooral gezel van de Jood Petrus-Kefas) van de noodzaak om Jezus te volgen, niet enkel zijn leer maar Hem zelf, en niet als politiek leider maar als Zoon van de Vader… En  – och, ik neem zo maar één citaatje hoor, uit het evangelie volgens Johannes, een echte Joodse christen – hoe zou Trachet dit ene zinnetje verstaan waar Jezus zegt in het beeld van de wijnstok: “Los van Mij, kunt gij niets”? Johannes was niet bekeerd door Paulus, hoor! Van zichzelf zegt Johannes dat hij gerust heeft aan het hart van Jezus, hij heeft geluisterd naar wat Jezus ten diepste ter harte ging (dus niet naar wat Paulus verkondigde). Dit evangelie kun je gewoon niet indenken zonder die sterke relatie tot Jezus, de Messias (wiens rijk trouwens niet van deze wereld is!), de Redder van de mens. Toch nog iets anders dan alleen maar op je knieën liggen voor moraal die zich zou beperken tot filantropie.

Weer zo'n detective-romannetje?

Trachet zou zich beter houden aan wat hij citeert van D. Tabor: “Ik baseer mij op feiten en op de rede gestoelde veronderstellingen. Maar ik pretendeer niet dé waarheid te verkondigen. Als iemand mij de nodige wetenschappelijke argumenten en bewijzen van een andere waarheid wil overtuigen, zal ik dat zeker in overweging nemen”. Met zo’n uitspraak kan ik leven. Maar natuurlijk moeten de feiten dan ook echte feiten zijn. En daar knijpt toch weer het schoentje. De uitleg over ontdekking en verdwijning en al of niet vervalsing van de gevonden grafkisten en eventuele maar ondertussen verdonkeremaande documenten daaromtrent, roepen bij een modern lezer toch weer opnieuw iets op van heel het kluwen van het politiefeuilleton of detectiveroman van Dan Brown en de opgeklopte sensatie rond het gnostieke Judasevangelie. James Tabor pretendeert niet dé waarheid te verkondigen. Dat is wijs. Als wetenschapper is hij zich bewust dat heel zijn zaak op feiten berust én interpretaties gesteund op de rede… Jawel, maar interpretatie maak je  niet tot de ruggengraat van een wetenschappelijke redenering want dan situeer je je in het gezelschap van Dan Brown. 

Mè hiel Antwaarpe, moar nie mee maa

Hij mag me dan ook niet kwalijk nemen dat ik ondertussen heel zijn betoog en zijn Jezusdynastie rustig de tijd laat om haar plaats in te nemen bij de Slegte en ik zie al uit naar het volgende boek met weer een andere ‘sensationele, wereldschokkende, verbijsterende onthulling’ over Jezus, het christendom, Opus Dei, eventueel nog de Jezuïeten e.d. maar ik laat het wijselijk aan anderen om de zakken van die sensatieschrijvers en hun uitgevers te vullen. Ik loop ook af en toe eens in een muizenval, maar niet heel de tijd door. Sorry hé!.


[1] D. Trachet treffen we nogal aan in ‘Dag Allemaal’ (redacteur en adjunct hoofdredacteur) en publiceert ook wel in wat kranten.

   TERUG NAAR INHOUDSOVERZICHT           TERUG NAAR THUISPAGINA