GELOOF en LEVEN
GELOOF en LEVEN
NAAR ALGEMENE INHOUD VAN WEBSITE
IN DE VOETSPOREN VAN PAULUS
Reisverslag van een pelgrimstocht
Martin en Ingrid Van Vossel-
IN DE VOETSPOREN VAN PAULUS (1)
Geschiedenis vooraf
Van 10 – 19 oktober 2008 trokken een 4-
Al enkele jaren wou Ingrid graag die bedevaart “In de voetsporen van Paulus” meemaken en Martin had haar die reis voor haar Kerstfeest en Nieuwjaar aangeboden. Op een KWB/KAV-
We bedanken God en de mensen die naast ons zijn blijven staan in die (vooraf) moeilijke momenten, en zoals onze Pa altijd zei ‘de wonderen zijn de wereld niet uit’. En hij heeft nog gelijk ook! De reis “In de voetsporen van Paulus” is een “wonder-
Soort reis
We verlangden dus wat meer te weten te komen over het leven van Paulus en zijn missiereizen en meer inzicht te krijgen in en doorheen de schriftteksten die daarop van toepassing zijn (in zijn brieven en de Handelingen van de apostelen). In dit Paulusjaar voelden wij ons een beetje afgevaardigden van onze parochies (er was nog een tweede echtpaar van onze gemeente mee). EH. Hans Vandenholen (Vormheer dit jaar op St. Martinus-
Tijdens de reis werd er elke morgen op de bus begonnen met een bezinning door onze begeleider, door een priester, of door een medereiziger. Op alle plaatsen waar Paulus geweest was, werden uit de Schrift passages voorgelezen die daarop van toepassing waren. Dat was echt een confronterend gebeuren.
Hier volgt dan een chronologisch overzicht van onze bedevaart.
Vrijdag 10 oktober: start met heel wat hindernissen
Toen we in Zaventem samenkwamen met de groep bedevaarders (een 30-
Het was evenwel niet de enige hindernis die moest genomen worden. Iemand van de groep was zijn paspoort vergeten en moest met de taxi terug naar huis en … was op de valreep tijdig terug.
We zouden opstijgen om 11.15 u. maar … door een brandstoflek en problemen met enkele Turkse mensen die terug uitstapten konden we pas anderhalf uur later opstijgen richting Istanbul. Aankomst daar om 17.00 u. plaatselijke tijd.
Door die pech in Zaventem misten we onze overstap naar het vliegtuig dat ons van Istanbul (Noord-
Adana ligt tussen Tarsus en Antiochië en is de vierde grootste stad in Turkije met meer dan een miljoen inwoners.
NB. Het dagelijkse ochtend-
Zaterdag 11 oktober: Tarsus en het Taurusgebergte
Wij rijden (met onze vaste bus) weg uit Adana en komen na 40 km . westwaarts in Tarsus, een stad die meer dan 6.000 jaar oud is. Wij stoppen even bij de poort van Cleopatra, hebben een bezinningsmoment aan de Paulusput en bezoeken de resten van de oude stadsmuur, de bakkerij, de Pauluskerk.
In Tarsus werd tussen 8 -
We bezoeken daar in de omtrek een bron waar volgens de legende ook Alexander de Grote geweest is.
We verlaten Tarsus en rijden noordwaarts het Taurusgebergte in. Hoge bergen, woeste steenwoestijnen, diepe afgronden en bossen met pijnbomen wisselen elkaar af. De weg klimt door een kloof met steile wanden naar de Gülek Bogazi (de Gülek-
Na het middageten om14.30 u. in een restaurant op een hoge berg, was er een wandeling voorzien die ons naar een diepe vallei leidde. Tijdens die afdaling, waar niemand op voorzien was, hebben we aan den lijve ervaren hoe het Paulus in zijn tijd ook vergaan is. Zonder enige voorziening door de woeste natuur om aan heidenen de blijde boodschap te brengen.
In de vooravond genieten we op een hoge bergtop van een zonsondergang. (adembenemend)
Na het avondmaal in het “Gomeda Hotel” gingen we naar een ‘gebedsvoorstelling’ van “De Dansende Derwisjen” in een ondergrondse grot. De rituele dans die door mannelijke derwisjen wordt uitgevoerd verbeeldt een poging tot vereniging met God. Terwijl zij ronddraaien verlossen zij zich van aardse gehechtheden. Na de dans knielen de dansers neer en wordt er een passage uit de koran over hen uitgesproken. Sacrale dans, dansen voor God (zoals koning David voor de ark van God), wordt ook in heel wat christelijke middens beoefend en maakt bv. in Afrika deel uit van de vernieuwde liturgie in de katholieke kerk.
David en alle Israelieten dansten voor Jahwe uit
en speelden op allerlei instrumenten,
op citers, harpen, tamboerijnen,
ratels en cimbalen.
(2 Samuël 6,5)
IN DE VOETSPOREN VAN PAULUS (2)
Martin en Ingrid Van Vossel-
Zondag 12 oktober: Cappadocië
Vandaag voorzien we een volledige dag in Cappadocië, een streek die bestaat uit zacht vulkanisch gesteente dat in de loop der eeuwen door weer en wind is geërodeerd. Dit gebied van christelijke kloosters, ondergrondse kerken en rotswoningen is ongeveer 300 km² groot. De vallei van Göreme was een dichtbevolkt christelijk centrum met meer dan driehonderd kerken en kerkjes, waarvan we er enkele bezochten. In een van die rotskerkjes vieren we Eucharistie… Even beleven we hoe indertijd de eerste christenen samenkwamen en in gemeenschap hun geloof vierden.
Tijdens de Eucharistieviering in dat rotskerkje werd de toon gezet van de bedevaart: nu wij op weg gaan met Paulus, welke schoenen trekken we aan? (We werden herinnerd aan Mgr. Cardijn met zijn ‘Zien – oordelen – handelen’:
-
-
-
Nadien genoten we van een lekker tasje Turkse thee op een terrasje naast het kerkje.
We reden verder door in Cappadocië. Even voorbij de oude stad Nigde sloegen we af, richting Eski Gümüs, en bezochten een openluchtmuseum en een oud klooster in de zachte rotswand uitgehouwen. Verder ook nog de Jagersvalei, de vruchtbaarheidsvallei en de Kamelenvallei. Later in de namiddag bezoeken we een groot tapijtenfabriek, hier worden de tapijten nog met de hand gemaakt en we mochten dat hele proces meemaken. Nadien kon men ook tapijten kopen als men dat wou.
Na het avondmaal was er nog een ontspanningsavond op Turkse wijze. We overnachtten weer in het Gomeda Hotel.
Maandag 13 oktober: Ondergrondse christenen. Paulus te voet.. wij met de bus
Vandaag bezoeken we Kaymakli, een ondergrondse stad die pas in 1964 ontdekt werd. In tijden van nood konden hier ongeveer 10.000 mensen verborgen leven, meestal vervolgde en bedreigde christenen. Soms tot 5 verdiepingen onder de grond met alle mogelijke voorzieningen zoals leefruimten, keukens, opslagruimten, verluchting, wateropslagplaats, begraafplaats, nooduitgangen enz…
Van daaruit vertrekken we richting Konya, een busreis van ongeveer 300 km . over het hooggelegen binnenland van Turkije. Een weg die Paulus een paar keer te voet heeft afgelegd.
Over Nevsehir en Aksaray komen we in Sultanhani, een goed bewaarde karavanserail, gebouwd door de Seldsjoeken rond 1250, en vervolgens in Konya, een zeer strenge moslimstad, die in Paulus’ tijd Ikonium heette. Deze was volgens de legende de eerste stad die na de zondvloed werd gesticht.
Hier bezoeken we de Alaaddinheuvel en het Mevlanamuseum: het vroegere verblijf van de Derwisjen, nu een mausoleum. Voor het avondmaal en overnachting verbleven we in het “Bera Hotel”.
Dinsdag 14 oktober: kerken bouwen om herinneringen te bewaren
Met de bus rijden we nu verder westwaarts. We komen in het gebied van de grote meren van Midden-
In deze buurt, op 1.600m hoogte, ligt in een desolaat berglandschap de ruïne van de tempel van Mèn, de Anatolische maangod.
We trekken verder westwaarts en volgen langs het mooie meer van Egidir de weg die Paulus een paar keer te voet heeft afgelegd ( 250 km ). Daarna richting Pamukkale, het Hiërapolis van de oudheid. Tweemaal grondig verwoest door aardbevingen in het jaar 17 en 60 na Christus. Wat er nu nog te zien is, is Romeins.
Vanouds was Hiërapolis ook bekend om zijn geneeskrachtige warmwaterbaden. Nu is het een toeristische attractie van eerste orde. Dat is te danken aan het fenomeen van de witte kalkterrassen. Met deze medische informatie in het achterhoofd, dan maar even pootje baden! Overnachten deden we in het “Richmond Hotel”. (vervolg en slot in volgend nummer)
IN DE VOETSPOREN VAN PAULUS (3 en Slot)
Martin en Ingrid Van Vossel-
Woensdag 15 oktober: Efese. Bezinning rond Maria. Het graf van Johannes
Vandaag bezoeken we de oude site van Hiërapolis dat aan de witte kalkrotsen ligt. Daarna busreis naar Efeze, eeuwenlang de metropool van Klein-
De viering in het “huisje van Maria” stond volledig in het teken van “Maria” de stille aanwezige.
-
-
-
-
Op het programma staat verder ook de indrukwekkende site van de vroegere stad, met de bibliotheek van Celsus en het theater, het museum, en tenslotte de basiliek van de heilige Johannes. We hebben daar dan ook het graf van Johannes bezocht.
Van Efeze rijden we met de bus door naar Kusadasi. Avondmaal en overnachting in het “Pigale Beach Hotel”.
Donderdag 16 oktober: een heidense omgeving zoals Paulus ze aantrof
Vandaag rijden we door naar Bursa een rit van 500 km . Onderweg bezoek aan de oude site van Pergamon. We bezoeken hier o.a. het stijl-
Destijds leefde ook de Romeinse arts Calenus in Pergamon. Door zijn manier van genezen verwierf het Asklepion groot aanzien en werd het een veel bezocht kuuroord (o.a. door keizer Caracalla) in het Romeinse rijk. Op de toegangspoort stond ‘In naam der goden, de toegang is aan de dood verboden’. Aan de ingang van het terrein staat een stompe zuil met slangenmotief. De slang is het symbool van onsterfelijkheid, van voordurende verjonging.
Een ondergrondse gang van 800 meter verbond de heilige bron en de Telephostempel. Hij werd indertijd waarschijnlijk ook gebruikt als koele ruimte voor de zieken. Het kabbelende water zorgde voor een kalmerende sfeer. Door de gaten in het plafond konden lieve woorden worden gefluisterd, maar soms werden er ook slangen doorheen gegooid als schriktherapie.
Na deze bezoeken rijden we verder door naar Bursa.
Avondmaal en overnachting in het “Kirci Hotel”.
Vrijdag 17 oktober: Nicea: Plaats van een oud-
Vandaag rijden we naar Istanbul, met onderweg bezoek aan Iznik. De oude naam van dit plaatsje was Nicea. Hier hebben het eerste (in 325) en het zevende (in 787) Oecumenische Concilie plaatsgevonden. Bezoek aan de ruïne, waar het eerste Concilie doorging. Hier werd het Credo tot leven gebracht. We houden even stilte en bidden samen in een kring ingetogen het Credo: “Ik geloof in God, de Almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde. En in Jezus Christus, zijn Enige Zoon, onze Heer … Ik geloof in de heilige Geest. De heilige katholieke Kerk. De gemeenschap van de heiligen, de vergiffenis van de zonden, de verrijzenis van het lichaam, het eeuwig leven. Amen”
Iznik, het vroegere Nicea dankt haar naam aan Lysimachus, een generaal van Alexander de Grote, die de stad veroverde en haar de naam gaf van zijn echtgenote Nikaia. Je vindt er nog enkele interessante overblijfselen, zoals een kerk uit de 8ste eeuw en talrijke heel oude moskeeën. De stad is beroemd om zijn olijven, maar vooral om zijn gekleurde aardewerken tegels.
Op onze rit naar Istanbul zullen we de zee van Marmara oversteken met de veerboot. We sparen zo heel wat kilometers uit.
In Istambul (het vroegere Constantinopel of Byzantium) bezoeken de Aya Sofya, de moskee van Sultan Ahmet of de Blauwe moskee, het Topkapicomplex, de Hippodroom en de Egyptische Bazaar: monumenten uit haar rijke geschiedenis. Avondmaal en overnachting in het “Golden Hill Hotel”.
Zaterdag 18 oktober: aan het eind van onze pelgrimstocht
“In de voetsporen van Paulus” vervolgen we ons bezoek aan de stad Istanbul. Paulus is daar nooit geweest, maar de stad heeft zoveel te bieden dat men haar niet kan voorbijgaan.
Vandaag brengen we na de Yerebatan Sarnici, een reusachtig en indrukwekkend ondergronds waterreservoir, ook een bezoek aan de grote Kahriye Camii (kerk van de heilige Verlosser) in Chora, gebouwd met uitzonderlijk mooie mozaïeken en fresco’s waarin de hele bijbel is afgebeeld. Gedurende vijf eeuwen was het een moskee. Daarna bezoek aan de Grote Bazaar, een reusachtige overdekte markt waar je zowat alles kan vinden.
In de vooravond hebben we onze sloteucharistieviering in de St. Antoniuskerk. Het werd een echte zendingsviering: Heeft Paulus ons iets te zeggen gehad? Was zijn voetspoor te volgen? Zijn wij van schoenen veranderd, tegenover elkaar, in deze groep? Zijn onze geloofsschoenen opgepoetst, kunnen we er mee naar de andere stappen, onze familie en vrienden thuis? Gaan ze het aan ons kunnen zien dat we God hebben ervaren, gaan we intenser met God en de andere meestappen, enz…
Avondmaal en overnachting in ons hotel.
Zondag 19 oktober: Ontbijt in het hotel en vertrek naar de luchthaven
Onderweg erheen brengen we nog een bezoek aan een lederfabriek waar men jassen maakt. We leren daar hoe we echte en minder echte jassen van elkaar kunnen onderscheiden, ook jassen en tassen kopen was een mogelijkheid die werd aangeboden. Dan naar de luchthaven waar we opstegen om 14.05 u. met de vlucht TK 1939 richting Zaventem waar we omstreeks 16.30 landen. Na afscheid te hebben genomen van de groep keerden we moe maar tevreden over de inhoud en de diepe gelovige gevoelens van deze reis naar huis terug.
Een laatste bedenking na de reis: wij zijn wezens die menen altijd de touwtjes in handen te moeten houden, alles zelf te moeten kunnen en te moeten doen… in plaats van veel dingen uit handen te geven (aan God), en God, God te laten zijn.
De pelgrims, Ingrid & Martin.
EINDE VAN DIT ARTIKEL