INHOUD

 GELOOF en LEVEN 1999 NR.3

Evangelisatie en Christelijke Vorming  

    TERUG NAAR INHOUD    

PARAY

Litanie tot God de Vader. Martinique

Als leek geroepen tot evangelisatie. Getuigenis van Dieter Ghijs, Gem. Maria-Kefas

Voor contemplatieven? Zr. Marie-Alfonse, Redemptoristin

Een vuurrood Pinksterfeest. Homilie Jozef Ghijs pr., aalmoezenier RVT-Sint-Jozef, Gent

R.I.P. Marcel Goeminne

Jezus' gaven aan zijn Kerk. Abbé Marcel Goeminne

Paulus (7) Zijn Evangelisatiestrategie. Ben Van Vossel cssr

Alphacursus : Eigentijdse evangelisatie

KKK (9) De belijdenis van het Christelijk geloof (1) Samenv. Ben Van Vossel cssr

Mirakel te Lourdes (Fr.) Persmededeling

Oostakker-Lourdes

Priester Poppe wordt zaligverklaard. Persmededeling

Een gratische spiegel voor de vaders. Naar Olivier Belloeil. Samenv. Magda De Wilde

Een tijdloze CD: ABBA PATER

     TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

Litanie tot God de Vader

Tijdens zijn vakantie in Martinique trof p. Francis Boogaerts,

missionaris in de West Indies (Dominica) deze litanie aan.

Wij vertaalden ze uit het Frans.

Vader, die uw liefde voor ons hebt geopenbaard door uw Zoon in de wereld te zenden opdat wij door Hem zouden leven: Ontferm U over ons.

Vader, die ons in uw liefde hebt voorbestemd uw geliefde om uw geliefde kinderen te worden door Jezus Christus: Ontferm U over ons

Vader, die ons zozeer hebt liefgehad dat Gij ons werkelijk tot uw kinderen hebt willen maken: Ontferm U over ons

Vader, die ons de Geest van uw Zoon in onze harten hebt gezonden waar Hij tot U roept "Vader!": ontferm U over ons.

Vader, die ons in Christus hebt gezegend met alle soorten geestelijke zegeningen: ...

Vader, die ons hebt uitverkoren, van voor de grondlegging van de wereld, om heilig en zonder smet te zijn voor uw Aangezicht: ...

Vader, die ons hebt ontrukt aan de macht van de duisternis om ons over te brengen naar het Rijk van uw Geliefde Zoon: ...

Vader, die ons in staat hebt gesteld te delen in de erfenis van de heiligen in het licht: ...

Vader die ons hebt liefgehad en ons door uw genade de eeuwige vertroosting en de hoop hebt gegeven: ...

Vader van Jezus, Gij die volgens uw grote barmhartigheid ons hebt doen herboren worden door de Verrijzenis van Jezus Christus tot een levendig vertrouwen: ...

Vader vol ontferming en vertroosting: ...

Vader die uw zon laat opgaan over goeden en kwaden en uw regen laat vallen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen: ...

Vader die niemand oordeelt en het oordeel in handen van uw Zoon hebt gelegd: ...

Vader die in Uzelf het leven hebt en aan uw Zoon hebt gegeven leven te hebben in Zichzelf: ...

Vader, die uw Zoon, Jezus, hebt gezonden opdat allen die hem zien en in Hem geloven het eeuwig leven zouden hebben: ...

Vader van Jezus, die ons het waarachtige Brood van de Hemel geeft: ...

Vader, die ziet in het geheim van de zielen: ...

Vader, die onze noden kent: ...

Vader, die zorg draagt voor de vogels in de lucht en de bloemen op het veld: ...

Vader, zonder wiens toelating geen mus op de aarde valt: ...

Vader, Heer van hemel en aarde die de dingen verbergt voor de wijzen en verstandigen maar ze openbaart aan de kleinen: ...

Vader die aanbidders zoekt in geest en waarheid: ...

Eeuwige Vader, Die ons het Lam Gods hebt gezonden om de zonden van de wereld weg te nemen: Onze Vader, wij vragen U, wil ons redden.

Eeuwige Vader, Die ons het Lam Gods hebt gezonden:

Onze Vader, wij vragen U, wil ons aanhoren.

Eeuwige Vader, Die ons het Lam God hebt gezonden:

Onze Vader, wij vragen U, ontferm U over ons.

Laat ons bidden:

Almachtige en eeuwige God,

grootheid van de nederigen en kracht van wie recht van hart zijn,

wek in ons de ijver van uw Geest

opdat wij daadwerkelijk kunnen navolgen

wat uw Zoon ons door zijn woorden en voorbeeld heeft onderwezen.

Gij die heerst met Hem, in dezelfde heilige Geest in de eeuwen der eeuwen. Amen.

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

ALS LEEK GEROEPEN TOT EVANGELISATIE

Getuigenis van Dieter Ghijs

God bestaat echt

Ik ben opgegroeid in een gelovig gezin. Mijn ouders waren en zijn nog steeds geëngageerde christenen. Al vroeg kreeg ik de smaak van het geloof te pakken. Het sprak me wel aan, en het gaf me een gevoel van veiligheid. Mijn geloof kwam in een stroomversnelling toen we op gezinsweekend gingen, ik was toen 10 jaar. Daar zag ik - voor het eerst - andere kinderen en tieners bidden; het maakte een diepe indruk op mij. Ik zie ze nog altijd zitten op die bidbankjes, iemand speelde gitaar. Ik dacht 'verdorie als ze zo met God kunnen praten, moet Hij toch wel echt bestaan'.

God geeft vreugde

Het is pas in mijn vroege tienerjaren dat ik Gods liefde persoonlijk ervaren heb. Ik was op een groot kamp met vele andere jonge kristenen. Ik was verwonderd: voor hen was het alsof geloven heel normaal was. Ze straalden een grote eenvoud en vreugde uit, ik voelde dat het echt was. Toen ik vroeg waarom ze zo gelukkig waren, vertelde iemand met: het is God die me deze vreugde geeft. Ik zei: "Goed, maar zelf heb ik nog nooit gevoeld dat God me vreugde kan geven". Hij vertelde me. Je moet bidden. En God vragen dat je zijn liefde mag ervaren. 's avonds ging ik naar de aanbiddingskapel. Het zat er stampvol. Ik herinner me nog goed dat ik op de derde rij naast de pilaar ging zitten. Toen heb i

k, denk ik, voor het eerst in mijn leven echt met God gepraat. Ik vroeg Hem als Hij echt bestond of ik zijn liefde zou mogen ervaren. Er is niets spectaculair gebeurd maar dit moment heeft wel mijn leven veranderd. Ik werd me bewust van Gods aanwezigheid, liefde en kracht. Ik heb Gods liefde echt mogen ervaren. Toen wist ik het gewoon dat God bestaat en dat Hij liefde is. Ik voelde het diep in mij, ik wist het niet enkel met mijn hoofd, maar voelde het in het diepste van mijn maag. Later wist ik dat ik een vernieuwde doorbraak van de Heilige Geest ervaren had. Het is een genade die mogelijk maakte dat ik voor de eerste keer in mijn leven een klaar en duidelijk "ja" kon zeggen aan God. Mijn persoonlijke relatie met Jezus groeide en ik verlangde open te staan voor de kracht van de H. Geest en zijn gaven.

Ik wil voor God leven

Mijn eerste reactie was toen: die liefde wil ik volledig in mijn leven beantwoorden. Die ervaring van Gods liefde was zo intens. Ik wilde echt radicaal voor God leven. De enige mogelijkheid, de enige weg om volledig voor de Heer te leven was toen, zo dacht ik, priester te worden (ik had toen wat contact met jonge priesters). Het verlangen om radicaal Jezus te volgen is mijn ganse middelbaar gebleven. Na mij laatste jaar ben ik toen voor een jaar naar Parijs geweest, het was een evangelisatieschool, om mijn roeping verder te ontdekken en ook om kennis te maken met de Priesterfraterniteit, binnen de Emanuelgemeenschap. Dit was het begin van een lang avontuur, waar ik heel sterk Gods leiding mocht ervaren. Dat jaar in Parijs was voor mij heel belangrijk. Ik leerde op mijn eigen benen staan. Ik leefde in een maisonée in het zuiden van Parijs met nog 5 jongens. Ik werkte half time in een christelijke studio waar men audiocassettes maakte. En 's avonds hadden we lessen. Het was een zware, en drukke periode. Ik passeerde veel uren op de metro en de RER. We gingen ook op zending naar scholen in gans Frankrijk.

Na dat jaar ging ik naar Paray-le-Monial in het seminarie, een voorbereidend jaar volgen. Waar we een apart regime hadden voor de studenten van de Fraterniteit, we leefden er in kleine groepen. O.a. omwille van de taal ben ik daarna ik Leuven begonnen aan de filosofie, aan het CKS. In mijn tweede jaar in Leuven begon ik te twijfelen aan die roeping. Ik vroeg God: "Heer, wat is uw verlangen voor mijn leven?" Ik voelde dat God het beste voor me wilde. Na die twee jaar ben ik toch maar naar het seminarie van Gent gegaan. De Heer moest me maar duidelijk maken wat voor mij het beste was. Na een paar maanden voelde ik dat dit mijn plaats niet was.

Als gehuwde leek

Voor kerstmis ben ik toen gestopt. En nam een sabbatjaar. Het verlangen om in radicale verbondenheid en navolging van Jezus te leven bleef echter groeien. Na wat gewerkt te hebben en kennisgemaakt te hebben met verschillende gemeenschappen in Europa begon ik mijn legerdienst. Achteraf bekeken een heel leerrijke periode. Dan begon ik te studeren voor godsdienstleraar. Ik stond open voor alles, de Heer moest het mij maar tonen. Eens was ik aan het bidden voor mijn toekomst. Ik voelde dat ik wel zou kunnen trouwen, ik had daar tevoren nooit aan gedacht. Van toen af begon ik te bidden voor mijn toekomstige. Mijn gebed werd verhoord.

Samen als koppel willen we nu Jezus volgen. Mijn diepste verlangen, ook als leek, is gebleven: de Heer te volgen.

De roeping en de uitnodiging om op een radicale manier voor hem te leven zijn gebleven ook voor ons als echtpaar. Toen ik ging beslissen om voor de Heer te werken in de Maria-Kefasgemeenschap kreeg ik op dat moment juist een aanbieding voor een openstaande betrekking als godsdienstleerkracht; de vraag kwam van mijn stagebegeleider. De Heer riep ons niet alleen om zijn instrumenten te zijn, een instrument is niet verantwoordelijk. Maar hij kijkt met ons naar de oogst en vraagt: "Wil je mijn medewerker zijn ?"

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

 

VOOR CONTEMPLATIEVEN ?

Zr. Marie-Alfonse, Redemptoristin

"Lieve zusters en dochters in Jezus Christus,

de hemel heeft ons door een heel speciale gunst

bestemd om ten beste te spreken voor hen

die aan alles denken behalve aan hun Schepper,

die van alles houden, uitgenomen van Hem,

die zich met alles bezighouden, uitgenomen met Hem,

die alles aan het schepsel geven en niets aan Hem

en die de balsem die men over de voeten van

onze Heer Jezus Christus uitgietals nutteloos beschouwen.

Ja, geliefde zusters, het is onze roeping

die goddelijke Meester alle dagen

met een nieuwe ijver te loven en te prijzen,

omdat Hij ons zulk een sublieme en heilige roeping gegeven heeft;

Hij heeft immers gezegd heeft dat wij als deel het beste deel hebben.

Ja, laten wij ons verheugen, want, als wij er trouw aan zijn

kunnen wij niet enkel onszelf redden,

maar ook het heil bewerken van miljoenen zielen;

de Heer zou immers hele steden gespaard hebben

als er zich enkele zielen zouden bevonden hebben

die zich tot taak gesteld hadden Hem alleen te behagen."

(Uit: De Meulemeester Maur. CSsR, Les Rédemptoristines,

Leur vie, leur histoire, leur opportunité, p. 72)

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

Een vuurrood Pinksterfeest

Jozef Ghijs, aalmoezenier RVT-Sint-Jozef, Gent, Homilie op Pinksteren 1999

Deze morgen bij het ontwaken kwam het beeld mij voor de geest waarmee pater Lode Arts s.j. 51 jaar geleden onze retraite als voorbereiding op onze priesterwijding begon: "Wanneer je morgenvroeg ontwaakt op Pinkstermorgen, zou alles rondom u rood moeten zijn, vuurrood; kleur van vuur, gloed, liefde!"

"De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt,

in al wat groeit en leeft zijn adem uitgezaaid.

De Geest van God bezielt die koud zijn en versteend,

herbouwt wat is vernield, maakt één wat is verdeeld".

Mgr. Hoogmartens, hulpbisschop van Limburg, schreef een bezinning over Pinksteren met als titel: 'Geestdrift gezocht!!'. Zijn wij geestdriftig? Zijn wij geestdriftige mensen? Nochtans werkt Gods Geest ook nu nog, net als op het eerste Pinksterfeest. Amper een handvol volgelingen: zijn apostelen, enkele vrouwen en Maria, zijn er samen in de bovenzaal, het cenakel, waar Jezus enige dagen tevoren zijn afscheidsmaal had gehouden en gevraagd had aan zijn leerlingen om in zijn Naam samen te komen en hetzelfde gebaar te stellen: Eucharistie te vieren. En nu in diezelfde zaal dat handvol biddende volgelingen... Maar eens doordrongen van Gods Geest worden deuren en vensters opengegooid. Wat ze gezien en gehoord hadden van Jezus van Nazaret moesten ze verkondigen.

Geestdrift gevraaagd! Ook vandaag werkt Gods Geest in mensen die zich inzetten voor mekaar en voor anderen! De vruchten van de Geest zijn immers niet spectaculair! De vrucht van de Geest is: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw! Men kan deze lijst van de 'stille gaven van de Geest' naar believen verlengen met al de gewone gaven van de Geest in het hart van elke christen, elke dag.

Ik vond een mooie passus in 'De Nieuwe Catechismus': "(Die gaven) zijn zo gewoon dat ze overal, in de keuken en in de huiskamers, op school en in de werkplaats (en in de ziekenkamer) thuis zijn... Zo is de heilige Geest aanwezig in het 'gewoonste', de christelijke liefde, omdat er niets groter dan dit 'gewoonste' bestaat. (De lijst van Paulus over de vrucht van de Geest zou je kunnen) verlengen met een beschrijving van heel het christelijk leven: verborgen trouw, zelfvergeten goedheid, plicht zonder veel woorden, warme goedheid voor een mens in nood... echt liefde tot God ... brandend houden van het stille gebed... geduld in pijn...

Laten we op dit Pinksterfeest ons opnieuw bewust worden van de grote gave die God ons schenkt: zijn heilige Geest, werkzaam in ons hart en in dat van de vele mannen en vrouwen die op weg zijn naar het Rijk Gods!

Laten we weer blij worden en vurig, geestdriftig en vragen we de Heer dat Hij 'het vuur van het begin' weer laat ontbranden in ons hart!

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

R.I.P. Marcel Goeminne

Op 22 april 1999 overleed te St. Germain en Laye (Frankrijk) Marcel Goeminne, priester in het bisdom Versailles (Fr.). Eigenlijk zal men Abbé Goeminne vooral blijven zien als de pastoor van le Pecq. Zoals Jean Vianney Ars wereldberoemd maakte, zo heeft Le Pecq ook jarenlang, de kerkelijke headlines gehaald, dank zij Marcel Goeminne. Maar dat zou hij onmiddellijk verbeteren in "dank zij de Geest van God". Dat lezen we op zijn overlijdensprentje: "Marcel wist dat wij, mensen, alle goede bedoelingen ten spijt, vaak bouwen op zand. Hij was er heilig van overtuigd: "Het is de Geest die leven doet." Hij plaatste zijn leven onder de bezieling van de Geest. Het is de Geest die door ons wonderen doet. Als priester, gedragen door de adem van Gods Geest, heeft Marcel de vele gaven van de Geest door zijn charisma gedragen."

In het hiernavolgend artikel geven we enige stukken uit zijn getuigenis tijdens de "Vijfdaagse om het geloof te vieren" (22-27 juli 1991) te Hoogstraten. Wij nemen het over van een audiocassette.

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

JEZUS’ GAVEN AAN ZIJN KERK

door: Abbé Marcel Goeminne

Wij mogen gerust dingen uitvinden om de Kerk te doen functioneren, maar we mogen Jezus Christus niet verhinderen de Kerk te doen functioneren met Zijn middelen. Welke middelen heeft Jezus gegeven?

1° Het Woord. Dat als eerste. Maar als onze pastoor een paar minuten te lang preekt, willen we niet meer naar het woord luisteren. Dat betekent dat we de H. Geest niet in ons hart hebben. Het is me opgevallen dat zij die de H. Geest in hun hart hebben, naar onderricht verlangen. Maar opdat de mensen naar het woord verlangen te luisteren, moeten zij levend zijn. Je moet ze dus eerst doen verrijzen. Het is zoals bij het dochtertje van Jaïrus; Jezus wekt ze eerst op en daarna zegt Hij: "Geef haar te eten". Er overkomt mij iets heel eigenaardigs. Ik heb het over die ongeveer 30 personen die gedoopt zijn maar nooit naar de catechese geweest zijn, en die de heilige Geest gekregen hebben. Soms kwamen ze in sekten terecht, Antroposofie, Steinerscholen, New-Age omdat ze ontgoocheld waren door de katholieke Kerk en door de parochies Ze bekeren zich bij ons omdat ze in contact kwamen met personen van Le Pecq. Ze zijn naar de Eucharistieviering gekomen, naar het gebed, 1 of 2 of drie keer. Ze praten met christenen die hen zeggen : "Ga praten met priester Goeminne". Ik zeg: "Op uw knieën". Biecht. Absolutie. Handoplegging. En als er wat volk is in de kerk - en ik zorg dat er altijd wat volk is - dan komt de heilige Geest. Ik geef dus eerst het vuur. Ik doe eerst verrijzen. Ik maak terug levend. En nadien hebben ze honger. Eerst hebben ze dus een ervaring opgedaan. En dan vragen ze naar onderricht. En jullie begrijpen dus dat ik zeer veel volk nodig heb om al die mensen op te vangen.

Toen ik in Le Pecq ben aangekomen, toen heb ik gedacht: "Ik ga theologiecursus geven". Er kwamen drie mensen op af. Dat heeft zo'n 2 à 3 maanden geduurd. Toen heb ik gezegd: "Ik stop met die lessen". En vandaag zijn er zoveel mensen die mij om onderricht vragen en ik heb zo weinig tijd. Ik laat competente personen komen en de parochie betaalt die wat, want ze moeten toch ook kunnen leven. Ik heb dus zo twee groepen van telkens 15 personen en ieder van hen heeft een meter of peter; dat maakt dat zo'n 50/60 personen een beperkte cursus van theologie volgen. En ze blijven maar vragen, ze hebben nooit genoeg. Het Woord van God! En ik vraag aan iedere christen van goed te luisteren naar mijn zondagspreek, want mijn homilie is een homilie. Ik leg het evangelie uit, zin na zin, woord na woord; ik herhaal telkens weer dat God Liefde is, dat de vergeving het geschenk van de Liefde is, dat de genade het geschenk van de Liefde is. Ik maak duidelijk dat het eerste gebod het gebod is van God lief te hebben. En we kunnen God niet liefhebben als de priester alleen maar zegt dat God Liefde is. God moet aan ieder bewijzen dat Hij liefdevol is! Er moet een ervaring zijn. Het is de rol van de priester ervoor te zorgen dat de mensen gereed zijn om die ervaring op te doen. Anders gezegd: Een parochie is een kliniek. Al wie daar komt is ziek. Zij hebben nood aan genezing. Jezus Christus is de docter. De Heilige Geest is de geneeskunde. En wij allen zijn verzorgers. Verplegers, verpleegsters. Deze zijn nog wel ziek, maar het gaat hun toch wel al wat beter. Christenen zijn geen volmaakte wezens. Vergeet niet dat de heiligheid niet hetzelfde is als volmaakt zijn, maar "d' Être amoureux de Dieu", echt van God te houden.

Het tweede gebod, dat een bewijs is dat men het eerste goed naleeft, is: van zijn naaste te houden.

Ik herneem: Het eerste middel dat Jezus aan zijn Kerk gegeven heeft is Het Woord. Ik preek elke dag, minstens een kwartier, bij elke begrafenis, bij een doopsel, bij een huwelijk, elke keer dat ik de kans heb te preken, spreek ik. En ik herhaal elke keer: God houdt van u! En niemand heeft het recht te zeggen dat hij niet door God wordt bemind. Hij doet God veel verdriet door te denken dat God maar een klein hart heeft. Het Woord!

2° Het gebed! Zelf heb ik geleerd om minstens een uur per dag te bidden, geknield. Daarbij dan nog de eucharistie, het getijdengebed (brevier) ... dat komt neer op meer dan drie uur. Zo is dat bij mij begonnen. En als ik mijn uur gebed niet gedaan heb dan heb ik een slecht geweten. Ik heb dan de indruk dat ik niet nuttig ben voor mijn parochie. En ik heb aan mijn mensen ook geleerd om te bidden. In de gemeenschap is er 6 uur aanbiddingstijd per week. Twee keer een halfuur rozenkrans en ook een uur aanbidding met 60 personen elke donderdag, zomer en winter (in de kerk is het zeer koud). En op dinsdagavond gebedsgroep met 250 à 300 personen. Ik vraag aan de mensen die naar de kerk komen, dat ze zouden trachten , indien ze volwassene zijn, minstens een halfuur per dag te bidden, en zij die het kunnen, een uur. Je kan natuurlijk beginnen met vijf of tien minuten. Als mensen bij mij komen biechten, dan is het eerste wat ik hen vraag: persoonlijk gebed! Tien minuten, een kwartier, een halfuur, een uur. En dan zal er echt iets gebeuren.

3° Wat Jezus Christus nog aan de Kerk gaf: de sacramenten! Ik heb er reeds over gesproken. De sacramenten zijn de handelingen waardoor Jezus de harten in brand zet. De hoogmis duurt bij ons anderhalf uur. Alle eucharistievieringen duren een uur of iets langer. Tijdens de week duurt de mis drie kwartier. Gezongen missen, elke morgen.

4° Jezus gaf ons vooral de heilige Geest. Meer heeft Jezus niet gegeven. Wanneer Hij verrezen was en voor de eerste keer verscheen aan zijn apostelen is, toen heeft Hij hun gezegd : Wees niet bevreesd!. Enhet enige dat Hij dan doet is: Hij blies over hen en zei: Ontvang de heilige Geest! Hij heeft dat niet gezegd voordat Hij gestorven was. Maar nadat Hij gestorven en verrezen was geeft Hij de heilige Geest. En daarvoor is Hij gekomen. Daarvoor is Hij gestorven, daarvoor is Hij verrezen... De heilige Geest is het vuur van God in ons hart, de liefde voor de Vader, de liefde voor onze broers en zussen. Een hele boel genadegaven: vrede en vreugde van de hemel die beginnen, al wat ons benauwt wegnemen uit ons hart, de angst voor God wegnemen uit ons hart. Er bestaan immers mensen die bang zijn voor God, bang voor het oordeel van God. Dat is niet normaal. Angst voor de dood, angst voor de hel... De heilige Geest is ons de vrede komen geven en de vreugde. Eén ding evenwel: het geloof! Je moet je hart openstellen, de heilige Geest je laten omvormen. Dan krijgen wij de dans met de engelen. Wij zijn vergoddelijkt. En als er tientallen en tientallen dat meemaken in een gemeenschap, dan wordt dat een echte christelijke gemeenschap. En de priester is gelukkig. Er is in heel Frankrijk geen gelukkiger priester dan ik. Het heeft 70 jaar moeten duren vooraleer ik dat alles mocht beleven. En daarom wens ik alle jonge priesters toe dat ze veel eerder dan ik de ervaring van de heilige Geest meemaken. Waarom is de Heer zo laat in mijn leven gekomen? Ik weet het niet, maar ik ben er in ieder geval zeer dankbaar voor".

Mededeling van de redactie: Priester Goeminne overleed in 1999 LEES HIER

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

ALPHACURSUS : EIGENTIJDSE EVANGELISATIE

"Nieuw in ijver, nieuw in methode, nieuw in vormgeving"

(Johannes-Paulus II over de 'Nieuwe Evangelisatie')

De Maria-Kefasgemeenschap wil in het hart van de Kerk aanwezig zijn en beschikbaar voor Evangelisatie zoals de vroegere generaties Redemptoristen. In de lijn van de Nieuwe Evangelisatie waartoe Paus Johannes-Paulus II de christenheid opriep trachten we langs veel wegen daarop in te gaan. Een van de kansen tot Evangelisatie troffen we aan in de Alphacursus. In 1997 hebben we die zelf eens gevolgd met een kleine groep en vorig jaar hebben we deze "basiscursus in christelijk geloven" gegeven aan een eerste groep mensen. Het leek ons een goede evangelisatiemethode om het essentiële van het christelijk geloof over te brengen en mensen tot een nieuwe beleving van hun geloof in Christus te brengen, met de consequenties daaraan verbonden. Het is een cursus met een lage drempel. We brengen u dan ook gaarne dit bericht vanwege de Maria-Kefasgemeenschap dat je ook aan anderen (uit uw parochie, uit uw buurt, uw familie- of vriendenkring) mag doorgeven. Je kan op ons adres ook folders aanvragen.
OP ZOEK NAAR ECHT GELUK?

Heb je 't gezocht in New-Age, in allerlei therapieën en

trainingen, in een of meerdere sekten, in esoterie, in

drukke inzet zonder zending van Godswege, zonder veel bezieling,

of gewoon in de begoocheling van een leven

met wel veel voorzieningen maar zonder diepe zin...?

De katholieke ALPHACURSUS

LEIDT U BINNEN

IN DE WEG DIE JEZUS TOONDE

EEN BOEIENDE ONTDEKKINGSTOCHT!

Voor gedoopten die hun geloof wat willen opfrissen

maar ook voor wie het christelijk geloof niet echt (meer) kent

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

MIRAKEL TE LOURDES (Fr.)

Jean-Pierre Bély, momenteel 62 jaar, gehuwd en vader van 2 kinderen, was verpleger toen in 1972 bij hem mutiple-sclerose werd vastgesteld. In 1984 kon hij zijn werk niet meer doen en spoedig zou hij zich nog slechts in een rolstoel verplaatsen. Tegen 1987 werd hij 100% invalide verklaard door de dokters. Tijdens een pelgrimstocht op vrijdag 9 oktober 1987 kon hij plots weer rechtop zitten en tegen de nacht kon hij zelfs weer rondwandelen. Dokters die hem dan verder van nabij gevolgd hebben, hebben zijn genezing volledig en blijvend genoemd. In 1998 hebben allerlei specialisten die het geval bestudeerd hebben de genezing bestempeld als "ongewoon en onverklaarbaar". Meer konden zij als wetenschappers niet zeggen.

Op 11 februari 1999, op de feestdag van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes werd tijdens de Eucharistieviering in de basiliek van Lourdes deze genezing officieel erkend als een mirakel. Even tevoren had bisschop Claude Dagens van Angoulême (het bisdom waar dhr. Bély woont) deze verklaring afgelegd: "Het staat vast dat Bély volledig genezen is in Lourdes en dat dit beschouwd moet worden als een persoonlijk geschenk van God aan deze man; de genezing gebeurde nadat Bély het sacrament van de verzoening en dat van de zieken had ontvangen. Tussen die sacramenten en de genezing bestaat een nauw verband. De tussenkomst van de Maagd Maria is duidelijk: Bély bad vaak de rozenkrans, ook in de nacht van zijn genezing".

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

OOSTAKKER - LOURDES

Lourdes

Als mensen uit Oost-Vlaanderen naar Lourdes op bedevaart gaan spreken ze over Frans-Lourdes. Het echt Lourdes ligt voor hen dichterbij, nl. in Oostakker, bij Gent. In zijn boek 'Notre-Dame de Lourdes' schrijft pater Cros s.j.: "De wonderen die er de aanleiding toe gaven, begonnen in 1873, en weldra kon niemand er nog aan twijfelen, dat Maria die plaats had uitgekozen om er verheerlijkt te worden. De kunstmatige grot, nabootsing van de grot van Lourdes, was miraculeus vanaf haar plechtige inzegening die dateert van 29 juni 1873".

De band met Lourdes komt niet enkel door de naam 'Lourdes', de nabootsing van de grot van Lourdes en het Mariabeeld of door de steen uit de grot van Lourdes die in de grot van Oostakker is aangebracht en die door veel gelovigen wordt vereerd met een zoen. Een sterke link naar Lourdes zijn de woorden die aangebracht zijn boven de bron, aan het einde van de ommegang: "Bid, bid veel. Ga drinken aan de bron en was u daar. Boetvaardigheid, boetvaardigheid, boetvaardigheid".

Ontstaan

Het Mariaheiligdom te Oostakker ontstond op een domein van Markiezin de Courtebourne. Op dat domein bevond zich een kluis die een baron Frans de Plotho (+ 1811) had laten bouwen; na een mislukte poging om trappist te worden was hij in Gent priestergewijd. De kluis gebruikte hij voor gebed en boetvaardigheid; er zat diep in hem wel een contemplatieve roeping. De markiezin liet op uitnodiging van haar pastoor (E.H. Moreels) een nis aanbrengen in haar rotstuin voor een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Ze vroeg de pastoor het beeld te komen wijden; zo'n tweeduizend mensen waren erbij aanwezig op 29 juni 1873. Op zon- en feestdagen kregen ze daarna toegang tot de grot.

Een wonderbare genezing

Omdat er spoedig gesproken werd over gebedsverhoringen wou de markiezin een kapel laten bouwen. De doorslag werd gegeven door de wonderbare genezing van Pieter De Rudder uit Jabbeke: het gebroken scheen- en kuitbeen van zijn linkerbeen waren gebroken door een neervallende boom en bovendien had hij een kneuzing boven de voet door een slechtzittend verband. Op 7 april werd 1875 werd hij op onverklaarbare wijze genezen terwijl hij uitgeput op de eerste bank voor de grot van Oostakker zat, naast het beeld van de H. Bernadette. De krukken hing hij op bij het Mariabeeld. Uit dankbaarheid ging hij nog driemaal rond de grot. Toen hij het verband verwijderde was zijn been gaaf en gezond en van de wonde aan de voet bleef enkel een litteken over.

Kerk en basiliek

Omdat haar zoon Victor was ingetreden bij de Jezuïeten, vertrouwde markiezin de Courtebourne de kerk die ze liet bouwen toe aan de paters Jezuïeten die sindsdien het heiligdom bedienen. Op 11 september 1877 werd de kerk gewijd door de pauselijke nuntius, Mgr. Vanutelli die onder de indruk was van de massale aanwezigheid van gelovigen.

In 1924, bij het 50-jarig jubileum van het Vlaamse Lourdes werd de kerk tot basiliek verheven. Het beeld in de kerk werd door de Franse beeldhouwer, Froc-Robert, gebeiteld uit eikenhout. Tijdens de kroningsfeesten in 1888 werd het in de kerk geplaatst en op 5 augustus, feest van de kerkwijding van Maria de Meerdere (te Rome) kwam Mgr. Lambrechts, bisschop van Gent, het beeld plechtig kronen.

1999

Tijdens de meimaand en de zomermaanden is het een drukte van jewelste in Oostakker-Lourdes. Een gezellige drukte. Het plakkaat "STILTE" op een van de bomen voor de grot, mist vaak zijn uitwerking. Toch maken heel wat mensen biddend de ommegang langs de 15 staties van de rozenkrans, drinken van de bron en gaan een kaars offeren in de grot; sommigen raken ook nog de steen van de grot van Lourdes aan. De ongeveer 5000 ex-voto's die langs de ommegang en voor de grot zijn aangebracht, zijn even zoveel getuigen van het vertrouwen en de dankbaarheid. Opzij van de kerk merk je de namen van de groepen die de eerstvolgende dagen op bedevaart komen. Uit heel Vlaanderen (ook Zeeuws- en Frans-Vlaanderen) en daarbuiten. De kerk heeft ook vandaag nog haar volle ruimte nodig op heel wat dagen. Elke zondag zijn dat nog duizenden mensen die bij trosjes langskomen. Bij het binnenkomen vindt je achteraan rechts een foto van Pieter De Rudder, links een beeld van Bernadette. Links vooraan in de kerk staat het steeds versierde, gekroonde beeld van Maria, Onbevlekt ontvangen. Boven het hoofdaltaar stelt een retabel drie grotten voor: de grot van Jezus' geboorte te Bethlehem, de grot van Jezus' verrijzenis en deze van Lourdes. Op een van de glasramen boven het hoogzaal staat de H. Alfonsus van Liguori afgebeeld; een kleindochter van markiezin De Courtebourne werd immers Redemptoristin. Zeer mooi is de afbeelding van het H. Hart in de voorste zijkapel links.

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

 PRIESTER POPPE WORDT ZALIGVERKLAARD

Op 3 oktober 1999 zal "Wardje" Poppe (1890-1924) door paus Johannes-Paulus II zaligverklaard worden. In juni 1986 werd hij reeds "eerbiedwaardig" verklaard wegens de heldhaftigheid van zijn deugden. Naast zijn diep innerlijk leven, zijn evangelische spiritualiteit was hij ook zeer sociaal bewogen. Anderzijds was hij zeer kerkverbonden en zette hij zich met ijver in voor de sacramentsbeleving van de gelovigen, speciaal van de kinderen. Hij putte uit de Eucharistische spiritualiteit een heel opvoedingsproject (Eucharistische Kruistocht). Mgr. Arthur Luysterman zal uiteraard in Rome deelnemen aan de plechtigheid bij de zaligverklaring.

Over priester Poppe verscheen van de hand van pr. Fernand Van de Velde het uitgebreide naslagwerk: I De wereld van Edward Poppe, Uitg. Stichting Mercator-Plantijn, Antw., 1983, 400 + XIV pp., 450 Bef., II Priester Poppe op Sint-Coleta 1916-1918, id., 1985, 312 pp., (uitverkocht), III Priester Poppe te Moerzeke 1918-1922, EDICON-WKW, Antwerpen-Roeselare 1987, 902 pp., IV Priester Poppe te Leopoldsburg 1922-1924, Werkgroep Kultuur en Wetenschap, Antwerpen, 1988, 936 pp., 1000 Bef., V Verlangen en Vervulling, 600 bef. , VI Poppe en de Vlaamse Beweging (Uitverkocht), VII De binnenweg van Edward Poppe en Thérèse Martin, 300 bef..

Onlangs verscheen een goedkope, prachtig geïllustreerde en goed gedocumenteerde uitgave, ook van de hand van Fernand Van de Velde: Edward Poppe, Soli Deo - God Alleen, Voorwoord van Art. Luysterman, bisschop van Gent, WKW, 1998, 48 pp., 275 Bef.. Een pareltje!

  EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

EEN GRATISCHE SPIEGEL VOOR DE VADERS

Samenvatting door Magda De Wilde

van toespraak door Olivier Belloeil.

Op de jaarlijkse Pinksterviering van de Katholieke Charismatische Vernieuwing, dit keer op 24 mei 1999 in de Sporthal te Eeklo, gaf Olivier Belloeil een onderricht over God, onze Vader, en over het aardse vaderschap. Uit Gods vaderschap (In het Oude Testament en daarna in Jezus, de icoon van de Vader) valt veel te leren.

Olivier Belloeil is vader van 7 kinderen (tieners) en tevens herder van een Franse Gemeenschap "Verbe de Vie".

1- De Vader schept in scheiding.

a- In het scheppingsverhaal aan het begin van de bijbel, zien wij hoe God, de Schepper, scheiding brengt om tot leven te roepen, om te scheppen: hij brengt scheiding tussen licht en duisternis, tussen aarde en het water. Om aan alles zijn identiteit te geven moet God scheiding brengen, anders blijft er de chaos.

b- Jezus, de Icoon van de Vader brengt ook scheiding tijdens zijn onderrichting. Hij spreekt van 2 wegen: de brede die naar de ondergang voert en de smalle weg die zijn volgelingen moeten gaan. Hij brengt scheiding tussen God en de mammon, de geldduivel... Je kunt niet God èn de Mammon dienen...

c- Ook de aardse vader helpt zijn kind om zijn identiteit te ontdekken. In de sterke moeder-kind-binding is het de vader die scheiding brengt. Zo leert hij zijn kind om te delen, liefde te delen.

d- Wij hebben ook nood aan geestelijke vader om te leren onderscheiden (keuzes maken en dus afscheid nemen van iets anders). Er is leidinggevend gezag nodig. In de Kerk is dit o.m. de taak van de paus, de bisschoppen, de priesters...

2- De Vader geeft de wet.

a- De natuurwet, het geweten is in het hart van de mens aanwezig. De tien geboden zijn een bepaalde formulering die in de Bijbel door Mozes aan het volk gegeven wordt. De wet komt van boven, is dus transcendent. Het is niet iets dat we even zelf fabriceren.

b- Jezus, de icoon van de Vader geeft de nieuwe wet: "Een nieuw gebod geeft Ik u... Bemin elkander" Wet en liefde gaan samen in die zin. De geboden zijn er omdat we liefhebben.

c en d- Zo is ook het aardse vaderschap, het aardse ouderschap. Ouders leggen hun kinderen geboden op, juist omdat ze hen liefhebben, om hen te behoeden voor gevaren... De wet is gemaakt voor de liefde.

Het is dan ook de taak van het aardse vaderschap (zowel voor vaders met kinderen als voor de geestelijke vader) om de eisen van liefde (o.a. trouw, respect, verantwoordelijkheid nemen enz...) opnieuw te durven stellen.

De geestelijk volwassen mens draagt de wet in zijn hart. "Ik zal mijn wet in hun hart prenten". Door de heilige Geest kan ik die wet verstaan. De wet kan echter hard zijn en alleen de H. Geest kan geven dat ik die wet liefheb en er naar kan leven.

3- De Vader en het beginsel van de werkelijkheid

a- In het Oude Testament lezen we in het boek Leviticus, hoofdstuk: "Weest heilig, want Ik, uw God, ben heilig". God wijst ons dan de weg naar die heiligheid, nl. niet in feestelijke dromen en illusies, maar in heel realistische daden van naastenliefde. We lezen er o.a. hoe we ons te gedragen hebben tegenover onze ouders, de armen, de vreemdelingen, gehandicapten, bejaarden...

b- Bij Jezus, de Icoon van de Vader vinden wij ook het principe van de werkelijkheid terug. Hij openbaart zich niet als een koning en macht en wereldse eer, maar "Ik ben de lijdende dienaar, de Messias, de Verlosser".

c- De aardse vader zorgt er ook voor dat zijn kinderen niet in dromen blijven steken, bv. hij zal zijn kinderen stimuleren om hun studies af te maken i.pl.v. direct in te gaan op allerlei bevliegingen.

d- Geestelijk vaderschap helpt ons ook om de geestelijke weg te gaan van de illusie naar de werkelijkheid.

4- De Vader als de plaats van conflict, van strijd.

a- We zien in de Bijbel hoe velen strijd voeren met God en met de roeping waartoe God hen uitnodigde, vb. Jacob, Mozes, Jeremia, Job, Elia. "Mijn wegen zijn niet uw wegen" zegt God.

b- Jezus, de Icoon van de Vader is zelf ook de plaats van conflict met de Farizeeën, de joden, zijn eigen leerlingen die hem niet verstonden. Zijn woorden en daden wekten een groot conflict op.

c+d- Het aards vaderschap en het geestelijk vaderschap houden ook een vorm van strijd in. Soms is het nodig een woord van eis, een woord van bekering te spreken. De vaders moeten leren en aanvaarden om dit milieu van conflict te zijn en in de eisen van de liefde durven treden. De paus is bv. zo'n bron van conflict. We hebben echter nood aan echte vader, ook aan geestelijke vaders. Zij moeten leren de plaats van conflict te zijn en ze moeten naar Jezus kijken, nl. Hij wordt niet hard en aanvaardt het lijden van de liefde.

De vrouw

Waar blijft de vrouw in dit alles? Zij heeft daar ook har rol bij. Zij helpt de man om vader te worden.

Zij zorgt ervoor dat de scheiding geen breuk wordt.

Zij helpt om de geest van de wet, die een geest van liefde is, in herinnering te brengen.

Zij helpt om de geestelijke werkelijkheid te kunnen vatten; zoals Maria het deed in haar levensweg met Jezus.

De vrouw is ook de schokdemper in het conflict; zij is bemiddelaarster.

We hebben in kerk en maatschappij mannen en vrouwen nodig die stevig staan, die steun kunnen geven, die verantwoordelijkheidsgevoel hebben en het daadwerkelijk op zich nemen en zo levende bouwstenen zijn.

5- De Vader is belofte

a- Onze roeping is: een mooi beeld van God te worden. De Vader is echter onmetelijke liefde. Van waar kom ik? Ik kom uit die scheppende liefde van de Vader!

Waar ga ik heen? Ik ga naar Gods liefde!

Waarvoor leef ik? Voor de liefde. Liefde is heiligheid.

God wil dat wij op Hem gelijken, dat we liefde worden. Liefde, waarheid, wijsheid, schoonheid zijn dingen van God.

Op ieders leven rust een belofte van God de Vader. Een belofte van geluk en zegen.

b- Jezus, de Icoon van de Vader. De zaligsprekingen tonen zijn gelaat. De heiligen gelijken op Hem die ze beschouwen.

c+d- Vader en moeders van gebed en aanbidding gaan op Hem gelijken. Zij geven liefde en zegen door aan hun kinderen.

6- De Vader erkent zijn kind

a- God, de Vader, erkent zijn Zoon: "Gij zijt mijn welbeminde Zoon, in wie Ik mijn welbehagen heb".

b- Jezus, het Beeld van de Vader, erkent ieder mens: de zondaar, de tollenaar, de melaatse, de arme...

Jezus richt al deze mensen weer op. Hij onderrichtte met gezag. Een gezag van liefde.

c- Gezag is goed. De ware zin van gezag is dat het anderen doet groeien in de liefde.

7- De Vader is tederheid

a- Hij schenkt vergeving en is medelijdend.

b- Zo is ook Jezus, de Icoon van de Vader, de vertrooster. Hij houdt stil bij de gewonde al s een barmhartige Samaritaan, komt voor de zieken en zondaars. Zij tedere blik is op Hem vb. de rijke jongeman.

c- Vaderschap is teder, mild, vol ontferming. Zo gelijken de vaders op God.

EINDE VAN DIT ARTIKEL  

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER  

Een tijdloze CD: ABBA PATER

De cd wordt door sommigen opgehemeld, door anderen afgebroken. De paus zingt hier geen cd vol, hij spreekt teksten uit die ons binnenvoeren in de diepe betekenis van het jaar 2000, het jubileumjaar. Een boodschap van hoop en vertrouwen op Gods Liefde en Genade voor alle mensen. De cd is bedoeld als een innerlijke pelgrimstocht naar het huis van de Vader, die rijk is aan erbarmen, een pelgrimstocht van bekering. Geen individuele pelgrimstocht maar een universele tocht met de paus die voorgaat. Het is een hulpmiddel om ons voor te bereiden in gebed en meditatie op de betekenis van het Grote Jubeljaar. De teksten laten doordringen en volgen in het boekje helpt heel goed om te bidden. Het roept ieder van ons op om gebruikmakend van de moderne communicatiemiddelen te zoeken naar nieuwe wegen om Gods liefde te verkondingen aan heel de schepping. Een tijdloze cd, een historisch document, een sterk aandenken aan onze reizende Paus; via deze cd gaat zijn boodschap verder over gans de wereld. De moeite waard om aan te schaffen . (D.Ghijs)

EINDE  VAN DIT ARTIKEL

EINDE VAN DIT NUMMER  1999_3

    TERUG NAAR INHOUD    NAAR TOP VAN DIT NUMMER