GELOOF en LEVEN
GELOOF EN LEVEN Jg 105 nr 2 (april -
TERUG NAAR INHOUD
Pasen met Psalm 118 Een zondagspsalm !
Onthaasten Magda De Wilde, mkg
Thuiskomen bij je diepste identiteit B.Van Vossel cssr
Uitnodiging tot een spirituele tocht id.
Getuigenis: noodzaak van gebed. Andrea Van Braeckel mkg
Paulus (14) De derde missietocht (2) In de school van Tyrannus Ben Van Vossel cssr
Citaat over modernisme G.K. Chesterton
Meimaand: Mariamaand Korte aansporing red.
Katech. Kath. Kerk (KKK-
Getuigenis: God ervaren in gebed en Gemeenschap. Magda De Wilde mkg
Gerardus (16) In de grootstad Napels Gabriël Dewilde cssr
Een spirituele tocht (1ste etappe) B.Van Vossel cssr
Ik zoek U binnenin (Gedicht) L. Wauters
De eerste missievlucht naar Kongo (7) Jozef Boon cssr
De dekaloog (1) Bovenal bemin één God (1) bvv
Klemens Hofbauer (2) Ives De Mey cssr
Ingezonden boeken (Guy Van Gestel, Myriam Van Moeffaert, Kopzorgen, Benoit Standaert, De Jezusruimte, Mike George, Op zoek naar innerlijke vrede.
Jij en Ik: een Wonder! Jongeren en seksualiteit Martine Raick mkg
Pasen Gebed uit Paasliturgie
Breng dank aan de Heer, want Hij is genadig,
eindeloos is zijn erbarmen! -
Herhaal het, dienaren van de Heer:
eindeloos is zijn erbarmen! -
Ik riep tot de Heer vanuit mijn ellende,
Hij heeft mij gehoord en bevrijd.
Zij stootten mij weg en sloegen mij neer,
maar Hij heeft mij ondersteund.
Mijn kracht is de Heer en mijn lofzang:
Hij heeft mij redding gebracht! -
Nu klinkt er gejuich van feest en geluk
in alle tenten der vromen.
De Heer greep in met krachtige hand, +
de hand van de Heer heeft mij opgericht,
de hand van de Heer was machtig.
Ik zal niet sterven maar blijven leven
en alom verhalen het werk van de Heer.
Ik dank U, dat Gij mij verhoord hebt
en dat Gij mij hebt gered. -
De steen die de bouwers hebben versmaad,
die is tot hoeksteen geworden.
Het is de Heer, die dit heeft gedaan,
een wonder voor onze ogen.
Dit is de dag, die de Heer heeft gemaakt,
wij zullen hem vieren in blijdschap.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
Magda De Wilde, Maria-
Vandaag, een dag eind januari, voor het eerst een lentegevoel gehad. Tijdens mijn middagpauze, zelfs een uurtje in ’t zonnetje kunnen zitten. En het deed goed, die eerste zonnestralen van ’t jaar. Terwijl ik daar zo zat, las ik in een foldertje deze anonieme tekst: (zie hiernaast)
Mens, neem toch tijd voor het Woord.
Daar zittend in de zon, met zicht op ’t parkje, drong het tot mij door hoe waar dit is. Hoe zeer ikzelf ook altijd drukdoende ben en soms mezelf en de tijd voorbij hol. Hoe belangrijk zijn de momenten als deze, even tot rust, tot mezelf komen, mijn dieper zelf, en deze woorden overdenken!
‘En zij hadden geen woord om een gesprek te beginnen. ’
Het gesprek van de vriendschap, van het luisteren naar elkaars verhaal. Het gesprek waarin ik iets van mijn vreugde en verdriet mag weven, waarin ik iets van mijzelf mag geven. Het gesprek waarin ik de ander ook ontvang en naar hem luisteren kan.
Onze Turkse collega is overvol van haar nakend huwelijk. Zij vertelt over de voorbereidingen, de tradities, het feest, de gastvrijheid. Zij is geen vreemdelinge meer.
De bejaarde dame in ’t ziekenhuis, is moe, gesloten, en soms agressief. Eén inlevend woord, en gans het verhaal komt los, dat van een bejaarde moeder, die haar kind verloor. Zij is geen verwarde meer.
Het kaartje dat ik van mijn buurvrouw ontving, heeft mij ook veel plezier gedaan. Een woordje vanuit haar vakantie op Tenerife. Zij schrijft dat ze er mij een cadeautje kocht. Een licht roze bloesje, zeer mooi, zoals de bloemen op het eiland, schrijft ze. Zij is een kunstenares, met een fijn gevoel voor schoonheid, het is een verrijking af en toe met haar eens in gesprek te gaan.
Mens, neem toch tijd voor het Woord. ’
Het Woord, met een hoofdletter. Een vergeten Woord?
Als ik voor dat woord, het Woord van God, tijd neem, dan is God geen verre, vreemde meer.
Ik lees dus dagelijks een stukje uit de Bijbel. Ik luister naar Gods Woord in de zondagse Eucharistieviering. En éenmaal in de week, neem ik ook een uurtje de tijd, om samen met anderen, in de gebedsgroep, naar Gods Woord te luisteren en er mee te bidden.
En dat Woord geeft mij vaak nieuwe kracht, hoop, troost. Zo overwogen wij de voorbije week het volgende Bijbelwoord:
‘Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking wellicht of nood, vervolging, honger, naaktheid, levensgevaar of het zwaard? Maar over dit alles zegevieren wij glansrijk, dank zij Hem die ons heeft liefgehad. Ik ben er van overtuigd, dat noch de dood noch het leven, noch engelen noch boze geesten, noch wat is noch wat zijn zal, en geen macht in den hoge of in de diepte, noch enig wezen in het heelal ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, die er is in Christus Jezus onze Heer. ’(Rom. 8,35-
Op TV beluisterde ik het verhaal van een Kongolees gezin. De moeder verhaalde van hun gevangenschap, onvrijheid, honger, maar ook van hun geloof en vertrouwen op God. Toen kwam dat woord uit de brief van Paulus aan de Romeinen, weer in mijn gedachte: ‘Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus?’
Duizenden doden bij aardbevingen in El Salvador en India. Een mega-
Maar bij God ligt onze redding, hij geeft ons zijn Woord, om van te leven. Ik denk aan Jezus Christus die tot ons zegt: ‘In het huis van mijn Vader is er plaats voor velen.’ Geen mens gaat verloren bij God, Hij geeft eeuwig leven. Gods woord geeft mij een verrijking en inzicht die uitstijgt boven het menselijke. Ik zou het niet meer kunnen missen of wegdenken uit mijn leven.
Het zonnetje is al lang onder wanneer ik nog even luister naar Radio Klara (KLAssieke RAdio). Mooie muziek: monniken zingen de goddelijke liturgie volgens de oosterse ritus. En wat zegt de speaker achteraf? ‘Onthaasting is het sleutelwoord voor elke ritus,vooral voor de Oosterse. ’
(Dit cursiefje werd geschreven een maand voordat minister Oncelinckx ‘onthaasten’ wou promoten)
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
THUISKOMEN… BIJ JE DIEPSTE IDENTITEIT
Ben Van Vosel cssr
Is dat alles?
Wij verwijten aan onze moderne (westerse) wereld de jacht en de stress, de ontwaarding van zoveel waarden, het gevoel van onbehagen bij zeer velen, de indruk van “Is het dat maar? Ik had het leven toch heel anders gedroomd!” We denken daar wel eens over na. We trachten terug wat in onze voegen te komen door wat vakantie te nemen, zelfs meer en meer snippervakantietjes in te lassen, een comfortabeler fauteuil en bed… Men tracht de gevolgen van een en ander wat recht te trekken of eraan te verhelpen. Meer en meer mensen zoeken ook hun heil in allerlei heilstherapieën, ontspanningstrainingen, oriëntaalse meditatietechnieken die de hemel op aarde beloven.
Thuiskomen in de onvermoede werkelijkheid
Als christenen lopen we vaak voorbij aan de heilsweg die we vanuit ons geloof aangewezen kregen. We zijn miljonnairs die het zelf niet weten. Die heilsweg heeft echter niet op de eerste weg een gevoel van welbehagen als doel, maar heeft als eerste doel ons te wijzen op wat we ten diepste zijn: kinderen van een liefhebbende God. En ons leven als christen heeft ook weer niet als eerste doel: gelukkig worden, maar: God liefhebben. Niet interessant? Als we ons opnieuw bewust worden dat we kinderen zijn van die liefhebbende, persoonlijke God en als we opnieuw God trachten lief te hebben, dan volgt daaruit automatisch dat we tot de diepe vrede komen, die de wereld ons niet kan schenken. We leven dan immers in harmonie met de diepste bedoeling van ons bestaan.
Het gaat in de eerste plaats om ‘Hem’
Dit is een weg die zelfs het verre Oosten ons niet kan schenken. In veel oriëntaalse stromingen immers krijgt God (Jahwe = ‘Hij die ons helpend en reddend nabij is’) geen naam, blijft Hij zelfs iets onpersoonlijks (een soort energetische kracht of hoe men dit dan ook gaat noemen). Uit dat onpersoonlijke is mijn bestaan opgerezen, vaak dan nog doorheen vele (re-
Het gaat in die stromingen meestal over “de weg naar binnen”. Dit is een belangrijke weg. Naast andere wegen. Franciscus van Assisi bijvoorbeeld vond langs het beschouwen van zon en maan en de aarde, van de vruchten, het vuur en het water de weg naar God, zijn Vader en het deed hem dansen van vreugde. Maar eigenlijk was hij dan ook reeds een eind op de weg naar binnen. Hij was al vol van God. Hij leefde daaruit, Hij beleefde dat. Hij zag God en zijn werk overal weerspiegeld. Hij zag de schepselen als zijn broeders omdat Hij God als zijn Vader zag.
In mijn diepste kern ontmoet ik ‘Hem’
De “weg naar binnen” is geen voor de handliggende weg voor moderne mensen. Zij zijn immers nooit thuis. Nooit thuis bij zichzelf. Misschien komt dat omdat ze niet meer weten wat een thuis is. Want ook thuis is het een komen en gaan, een teeveelawaai dat zich overal komt mengen in de huiselijke intimiteit, de B.V.’s zeggen immers wat je moet denken en hoe je gedragen, de federale ministers gieten dat in wetten… Wij hoeven niet meer na te denken, wij hoeven enkel maar te werken en in het rijtje te lopen, zij zorgen wel voor welvaart. Voor de rest ben je vrij. Profiteren dus maar. Nee, de “weg naar binnen” ligt niet voor de hand. Maar het is binnen in ons, in ons diepste wezen dat God aanwezig is. Niet als onpersoonlijke macht, niet als onpersoonlijke Grond van mijn bestaan, maar als persoonlijke, goddelijke Aanwezigheid, als persoonlijke dragende kracht van mijn bestaan. Een Aanwezigheid vol liefde, vol goede bedoelingen, vol kracht naar de toekomst, vol barmhartigheid naar het verleden, vol bemoediging voor het heden. “Jij bent mijn welbeminde zoon, mijn welbeminde dochter”.
Kind, kom naar huis!
Je kan dat hier zo lezen en je kan dat beamen, er ‘ja’ op zeggen. Maar komen tot dat diepe besef en er vanuit gaan leven vereist een lange weg naar binnen. Trachten thuis te komen bij wat je ten diepste bent: kind van God. Trachten te gaan leven vanuit die allesomvattende liefdevolle Aanwezigheid van God, jouw Vader. In Jezus heeft Hij zijn liefde ten overvloede getoond. Elk kruis mag je weer thuisbrengen bij jouw diepste kern: God die jou kent en … liefheeft!
En stilaan, stilaan, en af en toe heel plots en duidelijk, gaat er licht doorbreken in je leven en voel je je omgeven door die warme aanwezigheid van die persoonlijke God die jou persoonlijk liefheeft. En diepe vrede. Je komt thuis bij jezelf terwijl je thuiskomt bij God. Maak wat tijd voor Hem. Wees niet bang van de stilte. Meen niet dat je je tijd verliest terwijl je even een stil hoekje opzoekt, of even opkijkt naar het kruis, of wat in je bijbel leest, of gewoon maar stil blijft tijdens die afspraak met God. De voornaamste afspraak van je leven. De dagelijkse afspraak. Daar voltrekt zich de grote ommekeer in je leven. In die momenten van aanwezig komen voor de altijd Aanwezige. En dan stoort het niet dat je gedachten afdwalen, of dat je zit te knikkebollen. Zeg in je hart “Jezus”, of “Abba, mijn Vader”. Zeg het vaak…
Maar zoek die stilte niet om haarzelf, of om jezelf, om wat er voor jou aan vastzit aan positieve resultaten van innerlijke rust, vrede, een diep gevoel van geborgenheid. God is het meer dan waard dat je tijd maakt voor Hem.
Midden onze potten en pannen
En nog iets. Vanuit die diepe vrede, vanuit de koestering door God wordt je gezonden. Je blijft niet op zijn schoot zitten, Hij leert je lopen en boodschappen doen voor een ander. Hij zendt je naar anderen. Hij zendt je uit het cenakel om Goed Nieuws te brengen naar jouw medemensen en naar al wat is. Dat “Goede Nieuws” is nog altijd onveranderd: “God houdt van jou”,”God is liefde!”. Wij blijven niet op de Tabor zitten: in het dal krioelt het van mensen, mensen met vragen, mensen met noden, mensen die zoeken naar zin. Daartussen mogen wij leven, als in een Oase in de Stad. Maar midden die drukte blijven wij opzien naar de dragende kracht van ons leven. Er komt een tijd dat wij bijna altijd thuis zijn, ook als wij midden onze zending staan, midden onze potten en pannen, midden het college geven, midden het kantoorwerk. Misschien is het gewoon maar een diep gevoel van vrede, een wazig gevoel van geborgenheid. En soms, ik wil het niet verdoezelen, zit je als het ware in de woestijn in plaats van in de oase. Dan is het geloof de baken, en je hart dat tot liefde is geschapen, en hier en daar een mens, of een groep, die vanuit hetzelfde heimwee leeft…
Willen we het eens proberen? Die weg naar binnen?
Lees dan verder: Uitnodiging tot een Spirituele Tocht.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
GETUIGENIS: NOODZAAK VAN GEBED
Andrea Van Braeckel
Maria-
Ik werkte als verpleegster op de afdeling “intensieve zorgen”. Er was vaak overvloed van werk. Ik presteerde dan ook nogal wat uren, maar ik deed dit werk heel graag, het was mijn leven. Alleen, teveel is te veel. Voor gebed bijvoorbeeld was er in mijn leven dikwijls geen tijd.. Een paar mensen hadden me al meermaals aangeraden wat minder te werken, zodat ik terug meer tijd kreeg voor gebed. Dat was in mijn ogen echter onmogelijk, het werk dat er was “moest” volgens mij ook gebeuren.. Tot op een zondag, ik vergeet die dag nooit, het was 4 oktober, ik zat heel verwonderlijk ‘s middags in de kliniekkapel, en daar ik wat schrik had van de stilte nam ik een klein boekje, ik sloeg het open en las daar het volgende: “Als je heden (= nu!) Gods stem hoort, doe wat Hij je zegt, doe het zonder uitstel en je vreugde zal volkomen zijn”.
Deze woorden maakten me stil... En die avond heb ik lang bij Hem gezeten, woordeloos, van Hart tot hart ... een zeer grote vrede en vreugde kwam over mij.
Vanaf die dag is er veel veranderd in mijn leven. Ik kon mijn werk gemakkelijker loslaten, ik legde het in Zijn handen. Ik werkte veel vlotter, blijer, soepeler; ik was enorm veranderd, ook tegenover de verpleegsters waar ik mee samenwerkte. Ik mocht ervaren hoe Hij altijd bij mij was! Ik werkte minder uren en toch was al mijn werk gedaan. Ik mocht Hem leren kennen als een LEVENDE Heer die er altijd is. Ik verlangde om stil bij Hem te zijn. De mensen waar ik mee samen leefde en werkte begrepen er niets van, ze vroegen wat er met mij gebeurd was. Ik kon alleen maar antwoorden: “vroeger deed ik mijn goesting, ik schikte alles en nu neemt Hij de leiding van mijn leven in handen.” Het was een grote genade voor mij en voor allen waar ik mee samenwerkte, want ik kon er niet over zwijgen. Ik ben er de Heer echt dankbaar voor.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
Een maand om ons te herbronnen rond het mysterie van Maria, een mysterie dat we maar onbevangen kunnen benaderen, wanneer we het ontvingen van de heilige Geest, of langs de gebeden, feesten en liederen van de Kerkgemeenschap. Maria is de ‘verwijzende naar Jezus’: ‘Doe maar wat Hij u zeggen zal’.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
L. Wauters
Ik zoek U tevergeefs, mijn God,
en ‘k vind U nergens.
Het is alsof G’ afwezig zijt
in deze steden vol mensen,
in huizen van beton
en eenzaamheid.
Ik zocht U in bomen en bloemen,
in vlinders en vogels,
in mensen rondom mij.
Maar hoe ‘k ook speurde,
‘k bleef doof en blind
voor Uw aanwezigheid.
Deemoedig zink ik op de knieën,
’t is al zo grauw en onvolmaakt.
Misschien moet ik zover niet zoeken
maar eerder luisteren naar Uw roepen
heel diep vanbinnen, diep in mij.
Laat mij niet los, o Heer,
stuur mij Uw Geest,
die in een flits
U zichtbaar maakt in ieder ding.
Dan zal ik jubelen en U prijzen,
gelouterd, badend in Uw licht,
U overal te vinden in elk wezen
dat opbloeit voor Uw aangezicht.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
GETUIGENIS : GOD ERVAREN IN GEBED
EN IN DE CHRISTELIJKE GEMEENSCHAP
Magda De Wilde
Met het Paasfeest vieren wij de Verrijzenis van Jezus Christus. Hij is de Levende Heer. Met het Pinksterfeest vieren wij dat de Heilige Geest, door de Vader en Jezus tot ons is gezonden. Hij is de Helper om altijd bij ons te blijven.
Als christen, is het toch belangrijk daar even bij na te denken. En mij de vraag te stellen: weet ik dat, ervaar ik dat Jezus de Levende is? Weet ik dat de Heilige Geest mijn Helper is, en doe ik een beroep op Hem? Het gaat dus over de ervaring van God in mijn leven.
Als kind bad ik als een kind. En een kind bidt eigenlijk heel spontaan; misschien omdat het nog zo dicht bij zijn Schepper staat, zei onze pastoor onlangs.
Zo weet ik nog hoe wij speelden in de sneeuw, maar er was iets meer dan dat spel: een spontane dankbaarheid voor de Gever van die sneeuw, de Schepper van hemel en aarde. Ook toen wij lofliederen zongen in de kerk, met al de klassen samen, zong ik die liederen met vreugde; heel spontaan ging mijn hart uit naar God.
Eigenaardig genoeg is het daarna allemaal wat moeilijker geworden. Jarenlang ben ik naar de Eucharistieviering geweest zonder echt contact met God. Gewoon wat formulegebeden aframmelen, zonder bewust te bidden. In feite een heel dorre periode. Zouden wij, mensen, die periodes soms nodig hebben om het verschil te kennen? Het is een verschil als tussen dag en nacht, wanneer de Levende God in ons leven komt.
Het gebed, dat een bewust contact met God is, is als een gave van de Heilige Geest in mijn leven gekomen. En wel op een moment, dat het heel somber was. Op jeugdige leeftijd, geconfronteerd met lijden en dood, zocht ik reeds vroeg naar de zin van het lijden. Ik verzamelde in die tijd mooie teksten. Mijn eerste echte bewust gebed, werd dit gekende gedicht van Felix Timmermans uit zijn ‘Adagio’:
Met U zijn er geen verten meer
en alles is nabij
Des levens aanvang glinstert weer
Geen gisteren en geen morgen meer
Geen tijd meer en geen uren
Geen grenzen en geen muren
En alle angst voorbij
Verlost van schaduw en van schijn
Wordt pijn en smart tot vreugd verheven
Hoe kan het leven hemel zijn
met U, o kern van alle leven!
Hier hervond ik het bewuste contact, met de Levende, Eeuwige, en toch nabije God. Ik heb heel lang enkel dit gebed gebeden.
In mij groeide ook het verlangen om met andere mensen te kunnen bidden en op een dieper niveau met mensen te kunnen samen zijn. Het was wel een grote stap die ik moest zetten, vanuit mijn geslotenheid, naar anderen toegaan. Maar zo mocht ik dan ook, als een genade, de Levende Heer ervaren in de christelijke gemeenschap, waar Hij krachtig werkzaam is, met en doorheen mensen. 
Langs een paar omwegen, leerde ik de “Maria-
Één van de grootste ontdekkingen die ik in de gemeenschap deed, was het leren om in mijn leven op weg te gaan met Gods Woord in de Bijbel. Ik volgde een cursus: ‘leven in de H.Geest’. Wij kregen korte Bijbelteksten mee om iedere dag te lezen en even te overwegen. Bijbelteksten? Ik herinnerde mij dat bij mijn oude schoolboeken nog een Nieuw Testament moest liggen. Ik begon er in te lezen en een nieuwe wereld ging voor mij open. In Gods Woord vond ik wijsheid, waarheid, schoonheid, de betekenis van ware liefde en het antwoord op vele vragen. Het is de Heilige Geest die de woorden en daden van Jezus Christus in de Bijbel echt levend maakt voor ons, mensen. Hij maakt ze actueel, ook voor mijn eigen leven. Het grote verschil met vroeger is, dat wanneer er iets niet goed gaat, en ook als het soms een paar dagen moeilijk is om te bidden, ik altijd teruggrijp naar het Woord van God. Echt waar, daarin vind ik steun, troost, bemoediging, geloof, hoop en liefde.
De kerkvader Augustinus, zegt dat wij door de vreugde die van de Heilige Geest komt, gedreven worden om de geestelijke dingen lief te hebben. Deze ervaring van Gods aanwezigheid in geestelijke dingen, in de liturgie, heb ik ook leren smaken. Wanneer wij samen in de “Maria-
En natuurlijk wanneer wij samen Eucharistie vieren. Straks mogen wij dat weer heel intens doen, ook samen met de Paters.
Het is een grote genade om de drie heilige dagen :Witte donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag, samen als christelijke gemeenschap te kunnen beleven. Op het grootste feest van het kerkelijk jaar, Pasen, mogen wij dan ook, in vreugde en geloof samen met de hele Kerk zingen:
“De Heer is waarlijk opgestaan! Alleluia!”
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
JIJ EN IK: EEN WONDER!
Vormingscyclus voor tieners rond seksualiteit en relatievorming
vanuit een katholieke visie op de menselijke seksualiteit (2000)
Martine Raick en Hilde Van Troos
Maria-
Een nieuw initiatief dat op zijn tijd komt
-
-
-
Een greep uit de vele vragen en bedenkingen die onze tieners zich maken rond hun vruchtbaarheid en seksualiteit. Wij voelden dat onze jeugd het recht had om een juiste en positieve informatie te krijgen rond hun vruchtbaarheid.
Hoe verloopt de cyclus van een vrouw? Een paar dagen menstruatie, en dan niets meer tot de volgende menstruatie? Een zwart toneel, waarbij het rode gordijn op het einde valt?
Neen, er gebeurt veel meer. Een prachtig verhaal speelt zich achter het gordijn af, een boeiend, kleurrijk en fantastisch gebeuren.
Dit verhaal vertellen we stapsgewijs met behulp van creatief materiaal, we ontdekken verwonderd welke rol onze hormonen spelen om nieuw leven mogelijk te maken, hoe elke maand opnieuw ons lichaam klaar staat om, als het ware, een belangrijk iemand te onthalen.
Dat ons lichaam zo prachtig in mekaar zit, dat alles tot in de details voorzien is, daar worden we stil van en denken we na over het wonder van de schepping van ons lichaam en dat van de andere; we voelen dat we respectvol moeten omgaan met die schat.
Ook de jongens gaan ontdekken hoe mooi hun vruchtbaarheid in mekaar zit
Maar wie is dat meisje? Wat denken de jongens over de meisjes? Hoe gaan jongens en meisjes met mekaar om?
Spelenderwijs delen we over vragen rond relaties, de opbouw van een duurzame relatie, waarom verschillen jongens en meisjes zo van mekaar en welke zijn die verschillen, fysisch en psychisch…? Hoe kunnen we respectvol omgaan met mekaar?
Na zo’n boeiende dag leeft in ons een grote dankbaarheid voor onze Schepper, en het verlangen om zorg te dragen voor wat Hij ons heeft toevertrouwd.
Vanaf september 2001 zal het project “Jij en ik, een wonder” doorgaan in “Oase in de Stad” Voskenslaan 56 te 9000 Gent op maandag, van 9u tot 16 u.. Klassen en groepen van tieners van 12 tot 14 jaar zijn welkom.
Voor meer inlichtingen mag u contact opnemen met Martine Raick tel. 09/251 80 86 of via e-
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA
God,
Gij verlicht deze hoogheilige nacht
Door de glorievolle verrijzenis
van de Heer.
Wek in uw kerk de Geest
Die ons tot uw kinderen maakt
En ons vernieuwt naar hart en ziel,
Zodat onze dienstbaarheid aan U
volkomen wordt.
EINDE ARTIKEL
EINDE VAN DIT NUMMER 2001_2
TERUG NAAR TOP TERUG NAAR THUISPAGINA