GELOOF en LEVEN
GELOOF EN LEVEN 2005 NUMMER 3
De onderlijnde artikels zijn hier opgenomen
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
T:Damian Lundy, Nederl. Maria-
M:Gerard Markland
1. De avond voor de Heiland stierf, nam Hij een weinig brood.
Hij zegende en Hij brak het, gaf het aan zijn vrienden naast Zich en Hij zei:
‘Neem en eet hiervan, dit is mijn Lichaam nu voor u’.
2. Daarna nam Hij een beker wijn en dankte God opnieuw.
Hij bood Hem aan zijn vrienden tot gedachtenis aan het komend kruis.
‘Dit is mijn Bloed dat tot uw heil vergoten wordt’.
3. Zo komen ook vandaag zijn vrienden tesaam, gedenkend die nacht
toen Jezus Zich volledig gaf om voedsel en om licht te zijn.
Hij maakt ons allen één door ‘t Brood dat liefde geeft.
4. Heer Jezus, zend uw Geest in ons, ja, maak ons allen één.
Maak ons uw lichaam en uw bloed, treed door ons weer de wereld in.
Neem ons en deel ons uit: uw lichaam nu voor U.
5. Heer Jezus, in dit maal aanwezig, wees bij ons heel deze dag,
in ieder woord, in elke daad, in elk mens die ons ontmoeten zal.
Zo leven wij door U en Gij, Heer, leeft in ons.
EINDE ARTIKEL
GEDACHTENIS PAUS JOANNES PAULUS II
Kard. Godf. Danneels
Heer Jezus Christus,
ons hart is bedroefd omdat Hij van ons is heengegaan:
paus Joannes Paulus II.
Maar ondanks het verdriet
zijn wij U dankbaar
omdat Gij ons deze goede herder gegeven hebt
meer dan een kwarteeuw lang.
Rusteloos en wereldwijd
heeft hij over U getuigenis afgelegd.
Als we zijn woord en optreden gedenken,
brandt ons hart
voor wie hij geweest is in ons midden.
Wij bidden U:
voltooi nu in de heerlijkheid
wat Gij in hem begonnen zijt onder ons.
Laat uw Kerk niet alleen
maar blijf bij haar
met de Petrus die Gij ons geeft,
opdat hij ons mag vestigen, vast in het geloof,
sterken met uw hoop
en voorgaan in de liefde.
Zo blijft Gij zichtbaar in ons midden,
Gij die zijt en altijd blijft
bij uw heilige Kerk,
gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid,
Amen.
Gebedstekst van Godfried Kardinaal Danneels
op het gedenkprentje voor de overleden paus Joannes Paulus II
EINDE ARTIKEL
OPENINGSWOORD VAN BENEDICTUS XVI
Dierbare broeders en zusters,
na de grote paus Joannes Paulus II, hebben de kardinalen mij,
een eenvoudige, nederige arbeider in de wijngaard van de Heer, gekozen.
Ik wordt gesterkt door het feit
dat de Heer weet hoe te werken en te handelen
zelfs met onvolmaakte instrumenten.
Ik vertrouw mij vooral toe aan jullie gebeden.
Met de vreugde van de verrezen Heer
en vertrouwend op zijn voordurende hulp,
zullen wij verdergaan.
De Heer zal ons helpen
en Maria, zijn allerheiligste moeder zal naast ons zijn.
Grazie.
EINDE ARTIKEL
REDEMPTORISTENNIEUWS
Bij de start van de Clemensprovincie (1 aug. 2005)
Uit: Mededelingen van de Provincie ‘Vlaanderen’
Op de 3de zondag van juli vieren de Redemptoristen het Feest van de Allerheiligste Verlosser, Patroonsfeest van de Congregatie van de Redemptoristen (Congregatio Sanctissimi Redemptoris).
Voor 4 West-
Zij bestonden alle zo’n 160 jaar en hebben alle – dat wil zeggen de leden en hun verantwoordelijken – met grote inzet zich achter de opdracht gesteld om ‘Overvloedige Verlossing’ aan te zeggen aan de armen en om dit niet enkel in eigen land maar ook in Afrika, Azië, Oost-
Omdat dit alles ook kerkjuridisch en officieel moest bevestigd worden ging er van 12 tot 15 april een vergadering door in Groenhove (het diocesaan Centrum ‘Virgo Fidelis’, ‘Getrouwe Maagd’) te Torhout. Daar kwamen heel wat Redemptoristen samen, namelijk de kapittels van Vlaanderen, Amsterdam, Köln en Zwitserland. Er was ook een vertegenwoordiger van het Generaal Bestuur van Rome, pater Jacek Dembek, die normaal verantwoordelijk is voor Noord-
Een overgrote meerderheid van de aanwezige kapitularissen keurde te Groenhove twee noodzakelijke documenten goed (hieronder nr. 1 en 2):
1 -
2 -
3 -
4 -
Moge dit alles zich situeren in God plan van heil.
EINDE ARTIKEL
Ben Van Vossel CSsR
Jezus geeft leven
In oktober van dit jaar eindigt het jaar van de Eucharistie. Het zal wel ouderwets klinken als ik zeg dat Jezus, het hart van de wereld, ook het levensbrood wilde zijn voor de mens en in het hart van ieder mens wou binnentreden en zijn aardse pelgrimstocht als het ware wil voortzetten dag en nacht… Dit klinkt misschien eerder middeleeuws, maar Jezus is inderdaad het brood van het leven, het brood voor het leven van de wereld. Jezus geeft leven aan elk mens die zijn leven aan Hem toevertrouwt, die met Hem op weg wil gaan en bij Hem inspiratie, leiding en kracht zoekt. Jezus is immers de Levende, ons heil, ons leven en verrijzenis. En Hij blijft bij ons, zo beloofde Hij, tot het einde der tijden. Dit zullen de meeste christenen wel aannemen. Maar als we dat op de Eucharistie gaan toepassen, gaan sommigen wat beginnen draaien op hun stoel… Nochtans, moeten we ook daar eens onbevangen Jezus’ woorden en daden tot ons laten komen zoals we ze kunnen opmaken uit de nieuwtestamentische geschriften.
Doorheen materiële zaken
Jezus speelde graag met gewone dingen, gebaren, tekenen om belangrijke zaken duidelijk te maken, of om geestelijke en tijdelijke blijken van heil naar mensen te brengen. In zijn praktijk van wonderdoener of genezer wendt Hij voluit en onbeschroomd zeer materiële zaken aan, zoals die keer dat hij van aarde en speeksel een pasta maakt en die op de ogen van een blinde smeert, en die keer dat hij een paar broden en wat visjes gebruikt om een hele groep mensen te voeden… Juist na dat gebeuren zal hij (je kan dat lezen in Johannes 6) de mensen ontgoochelen door niet te willen doorgaan als voedingsgroothandelaar die best een goede eerste minister of zelfs president zou zijn (desnoods zelfs koning van Israël). Nee. Hij gaat juist iets zeggen over zichzelf als de Levensbron voor ieder mens. Brood dat leven geeft.
Eucharistie: mysterie van het geloof
En Johannes begint in zijn theologische beschouwing (zie verder) dan stilaan ook te spreken over de Eucharistie (zodat hij achteraf geen instellingsverhaal hoeft te schrijven zoals elders in het Nieuw Testament o.a. Mt. 26,26; Mk. 14,22; Lk 22,19; 1 Kor. 11,24). Wij kunnen de woorden van Jezus over dat Levende Brood opvatten als spiritueel voedsel, Hij is ons geestelijk voedsel, Hij geeft ons kracht, Hij treedt met ons in relatie… Maar evenzeer mogen wij het zo verstaan dat dit zich speciaal aan ons voltrekt in de heilige Eucharistie. Wat Jezus elders met andere woorden zegt: “Ik blijf bij jullie tot het einde van de tijden”, of in Johannes: “Blijf in Mij, Ik blijf in U”, deze aanwezigheid van de Heer mogen wij op een specifieke wijze aan ons voltrokken zien in de Eucharistie. Toegegeven, dit is in zekere zin een verenging, maar tevens een verdieping op menselijke maat. Dit is mijn Lichaam voor u. Het lichaam van de Heer dat we moeten weten te onderscheiden, het “Mysterie van het geloof” dat we verkondigen in elke Eucharistieviering: gehoorzamend aan het woord van de Heer: “Doe dit tot gedachtenis aan Mij”.
Zijn levensoffer onder ons aanwezig
Het woord van Paulus dat we onder ons editoriaal vermeldden, verduidelijkt dit nog: “Telkens als gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt” (1Kor.11,26). We verkondigen Jezus’ dood, totdat Hij komt. Gewoon maar verkondigen? Zijn levensoffer komt aanwezig, zijn levensgave blijft present voor de Vader, zijn verlossende invloed op ons blijft aktief werkzaam totdat Hij komt. Dat is de Eucharistieviering. En dat ligt uitgedrukt in de woorden van het laatste avondmaal. Met wat een vreugde mogen wij ons begeven in dit heilig gebeuren van onze verlossing en heiliging door de Heer in de viering van de Eucharistie. En hoe innig mogen wij ons verheugen in zijn blijvende aanwezigheid tijdens tijden van Eucharistische aanbidding. Gelovig de aanwezigheid aanbidden van de Geliefde die zich gegeven heeft voor ons geluk en dankbaar de zegeningen over ons laten komen die de Heiland, de Gezondene van de Vader, permanent in Zich draagt.
EINDE ARTIKEL
DE EUCHARISTIE IN ONS LEVEN (getuigenis)
Jean-
Dagelijks mogen aanwezig zijn in de eucharistieviering is een cadeau, dat we dankbaar aanvaarden omdat het als een rode draad is in ons leven als echtpaar, als gezin, en voor mij persoonlijk.
Door de jaren heen is dit verlangen gegroeid doorheen allerlei omstandigheden en ontmoetingen.
De zondagsmis is altijd een vast gegeven geweest in ons leven, voor en in het begin van ons huwelijk. Met drie kleine kinderen was het meermaals eerder een opgave dan een gave.
Met schoolgaande kinderen komt er meer ruimte voor engagement in de parochie en vermits onze kinderen alle drie misdienaars wilden zijn, gingen we met hen mee op hun vastgestelde dagen.
Toen we dan de Charismatische Vernieuwing leerden kennen groeide de liefde voor de eucharistie van binnenuit en werd het bijwonen van de mis zoveel als dagelijks voedsel om overeind te blijven, vooral in moeilijke periodes.
Ondertussen werden we ook lid van de gemeenschap Maria-
In onze gebedsgroep bidden we elke eerste woensdag met een psalm en zo ontdekten we ook hier hoe prachtig en hoopgevend en lofprijzend psalmen kunnen zijn.
Meestal lezen we ‘s morgens de lezingen uit het missaal, en blijven we wat bezinnend bidden met dit woord. Als je het dan ‘s avonds in de Eucharistieviering opnieuw hoort, komt het bekender over (ook als je verstrooid bent). Wel is het niet gemakkelijk om elke avond een eucharistie te kunnen bijwonen. Wij moeten daar drie parochies voor aandoen.
Als we op vakantie zijn doen we altijd veel moeite om eucharistie te kunnen vieren omdat we dan heel sterk het universele van de mis ervaren! Zelfs in Bratislava, in Kroatië, in Hongarije kunnen we “volgen” omdat overal op dezelfde manier eucharistie gevierd wordt. Zelfs in Marokko vonden we een katholiek kerkje waar we elke dag (soms waren we maar met ons twee) naar de mis konden gaan. En wanneer we te voet op verlof waren kwamen we soms juist op het gepaste uur aan een abdij waar we een plechtige mis konden bijwonen. We waren daar altijd heel dankbaar om!
Vroeger zochten we een kerk waar een mooi koor zong of waar men een goede homilie kreeg,maar nu zijn we bewust van de onschatbare waarde van elke eucharistie! (Natuurlijk doet het deugd om mooie dingen te horen maar de aanwezigheid van Jezus is de kern van de viering en broodnodig in ons dagelijks leven)
EINDE ARTIKEL
BLIJF DIT DOEN OM MIJ TE GEDENKEN
Ben Van Vossel CSsR
Wanneer de Katechismus van de Katholieke Kerk (de KKK, Nederlandse vertaling van de officiële catechismus 1995) spreekt over de Eucharistie, begint hij met een van betekenis overlopende tekst uit de Constitutie over de h. Liturgie, nr. 47 van het 2de Vaticaans concilie:
“Tijdens het laatste Avondmaal, in de nacht waarin Hij werd overgeleverd, heeft onze Verlosser het Eucharistisch Offer van zijn Lichaam en Bloed ingesteld, om daardoor het Kruisoffer door de eeuwen heen te bestendigen tot aan zijn wederkomst en zo aan zijn geliefde Bruid, de Kerk, een gedachtenisviering van zijn dood en verrijzenis toe te vertrouwen: sacrament van goedheid, teken van eenheid, band van liefde, Paasmaaltijd waarbij Christus genuttigd word, het hart met genade vervuld en ons een onderpand van de toekomstige heerlijkheid gegeven wordt."
Tijdens het laatste Avondmaal … het Eucharistisch Offer van zijn Lichaam en Bloed ...
Het was een nacht, een geladen nacht, zwaar van betekenissen: ze vierden Pasen, de redding van hun volk uit het slavenhuis, Egypte, de redding doorheen de rietzee; de ondergang van de achtervolgende vijand... Het bloed van het Lam aan hun deurposten... En zij aten ook het Lam... Een vreugdevolle viering, maar Jezus was zich bewust van zijn naderend einde. Er zou weer een Lam geslacht worden voor de redding van het volk, ja van de hele mensheid
De nacht dat Hij werd overgeleverd...
Zo klinkt het ook in de Eucharistieviering. “Overgeleverd”: Hij wordt verraden door een van zijn vrienden, verlaten door de hele groep, verloochend door Simon Petrus (= Kefas), overgeleverd door zijn volk, overgeleverd door onze ontrouw, onze verloochening, onze zonden... Hij die in Naam van de hele mensheid, God helemaal toegewijd was.
... in de nacht heeft onze Verlosser …
Pasen, Pesach, betekent “doortocht”, Passage, voorbijgaan van de wraakengel, maar ook de doortocht door de rode zee; Pesach, zo noemt ook het Paaslam dat geslacht werd, wiens bloed aan de deurposten was gestreken; het lam van het mannelijk geslacht, zonder gebrek, het moest al staande gegeten worden want men moest op tocht.
Door die doortocht, dat Pasen, door zijn Pasen werd Jezus ‘onze Verlosser’. Doorheen heel zijn leven, maar samengebald en overstelpend in die totale gegevenheid van zijn Pasen, in die doortocht door lijden en dood naar het leven. Dààr werd Hij ons Verlosser. Lof aan U, gekruisigde Heer, onze Verlosser en onze God ! Marana-
Eucharistisch offer
Vlak voordat Hij zijn eigen Pasen, zijn eigen doortocht zou ondergaan, van leven naar dood en doorheen de dood naar het Leven, heeft onze Verlosser ‘het Eucharistisch Offer van zijn Lichaam en Bloed’ ingesteld.
Het is dus tijdens een maaltijd, en dat aspect van samenzijn rond de tafel, samen met Jezus zou ook in de Eucharistie zichtbaar moeten zijn. Een mooie tafel, maar toch niet zo versierd dat straks de gaven niet meer zichtbaar zijn of dat de aandacht ervan wordt weggetrokken.
Maar de Eucharistie is niet enkel maaltijd; ze wordt hier genoemd: het ‘Eucharistisch Offer’ van zijn Lichaam en Bloed. Het aspect “offer” moet ook duidelijk zichtbaar blijven. Het is goed als de altaartafel ook nog doet denken aan een altaar, een soort offerplaats.
De Katechismus van de Katholieke Kerk gebruikt eigenlijk 9 benamingen voor de Eucharistie (in nr. 1328). We geven er hier enkele:
1 Eucharistie
Dit woord betekent “dankzegging”. Het Paasmaal was ook voor een groot deel een dankzegging om wat God voor zijn volk verricht had. Wij mogen de Eucharistie ook zien als een dankzegging aan de Vader omdat Hij ons zozeer heeft liefgehad dat Hij ons zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven.
Naast die grote gave willen we in die dankzegging ook al het andere betrekken: dank voor het leven, voor Gods liefde; en verder voor alles wat ons leven uitmaakt, voor de mensen om ons heen en voor de goede gaven van de schepping, maar nooit willen we deze stellen voor Gods grootste gave : Jezus Christus, zijn enige Zoon, onze Heer en Heiland.
Het aspect dankzegging kunnen we vooral tot leven laten komen in ons hart tijdens de offerande, de prefatie en ook vooral na de communie.
2 Maaltijd des Heren
Jezus, de Gastheer
“De armen nemen deel aan de maaltijd van de Heer”. Jezus is de Gastheer, Jezus is het Voedsel. Naar die maaltijd heeft Hij uitgezien. “Vurig heb ik verlangd dit Paasmaal met u te vieren”(Lk. 22,15). Hebben wij goede oren: “Vurig heb Ik verlangd dit Paasmaal met u te vieren”. De genodigden zijn allen die willen komen. Wat een diep mysterie dat Jezus op deze sterke wijze tot ons wil komen. Wij zoeken soms naar ervaringen, maar als we ons gewoon wat meer zouden bezinnen over dit mysterie van de Heer die op die manier met ons in contact wil treden, hoe zou ons hart van dankbaarheid overlopen. Hoe zou onze dag anders verlopen ! Hij, ons voedsel, onze kracht, onze energie van waaruit we zullen leven deze dag.
Op elkaar afgestemd
Aan de maaltijd tracht je natuurlijk wel echt op elkaar afgestemd te zijn. We bereiden ons daar wat op voor, ook innerlijk. Dat vraagt innerlijke stilte, die door uiterlijke stilte wel bevorderd wordt. Soms heb ik er wat moeite mee als er nog zoveel lawaai is vlak voor we de Eucharistie gaan beginnen.
Natuurlijk, anderzijds zit je ook met anderen aan tafel, en het is ook van belang dat er een goede relatie is met hen. Je moet ook voor hen wat aandacht hebben. De begroeting vòòr de viering is van belang en zeker ook de vredewens.
Anderzijds, als je zo met de gasten bezig bent dat je de Gastheer niet meer opmerkt, of Degene die gevierd wordt, dan is dat toch wel wat onbeleefd.
Laten we ons hart dus ook echt op de Heer richten als we naar de Eucharistie toe gaan; het is het geheim van een vruchtbare viering.
3 Breken van het Brood
Het breken van het Brood en de aanwezigheid van wijn die geperst is uit vele druiven, doet ons aan enkele zaken denken:
Het gebroken worden van Jezus:
Zoals de tarwe gedorst werd (weten wij nog wat dorsen is?), zo werd zijn lichaam geslagen en zijn ziel gewond, en zo is Hij het zuivere offer geworden dat alles weer heel maakt. Hij is het zuivere, voedzame brood, het heilige Lichaam en Bloed waarmee Hij zijn volk voedt. Als de priester bij de offerande het brood aanbiedt aan God, kunnen we daar toch ook even aan denken.
Ons delen:
Het breken en delen van het brood bevat ook de oproep om zelf gegeven te zijn, niet alles voor onszelf te houden: broederlijk Delen. Als je aan dezelfde tafel zit: hoe zou je dan ook niet echt delen met al die zussen en broers ? Dit is een teken dat heel sterk uitnodigt tot wereldwijde solidariteit !
Teken van herkenning:
Ze herkenden Hem aan het breken van het Brood. Ik weet niet wat dit juist betekent. In ieder geval moesten zijn leerlingen ook herkend worden aan hun liefde voor elkaar en voor allen.
Symbool van eenheid:
In het gebroken brood en de geperste druiven zagen de kerkvaders ook een symbool van de eenheid van de samengekomen gemeenschap: zo zijn ook wij één lichaam. Misschien dat we hieraan vooral ook kunnen denken bij de offerande en communie.
4 Eucharistische samenkomst
Het is een samenkomen van Gods volk. Vroeger was dat natuurlijk veel duidelijker te zien, wanneer praktisch heel het dorp aanwezig was in de Eucharistie. Maar het teken van die eucharistische samenkomst is wel heel zwak wanneer je als priester alleen bent, of wanneer je koster ergens in de kerk nog wat kleine klusjes aan ‘t verrichten is terwijl jij eucharistie viert. Eigenlijk zou je als priester geen Eucharistie mogen vieren als er niemand anders aanwezig is.
God heeft me de genade gegeven van een sterk bewustzijn van de aanwezigheid van de hele Kerk wanneer ik Eucharistie vier, ook als ik alleen woonde. Ik voel me verbonden met de kerk in vreemde landen, en met de Kerk over de grenzen van deze zichtbare wereld.
Maar eigenlijk is de Eucharistie een dankend samenkomen van Gods volk: mensen die veel van elkaar kunnen verschillen... maar die één zijn in de lofprijzing en dankzegging van de Drieëne God.
Als je eucharistie komt vieren, ook al zitten er maar enkele mensen, voel je samen met heel de kerk van over de hele wereld. Denk er trouwens aan dat in die viering ook een gedachtenis komt van de heiligen, en van de overledenen die misschien nog niet definitief gearriveerd zijn.
Tot hun intentie laten mensen soms de Eucharistie speciaal vieren.
EINDE ARTIKEL
EEN HEILIGE ALS VOORBEELD
Gods wil
Je vindt ze in alle tijden: christenen naar wie we opkijken, christenen die een zegen zijn voor de wereld. Zij zijn dat tijdens hun leven, zij blijven dat na hun dood. Je vindt ze in alle sociale klassen, je vindt ze in alle landen, je vindt ze in alle leeftijden, in alle levensroepingen… Heiligen, heldhaftige christenen waarvan sommigen bekend zijn en opvallen, maar velen een onopvallend leven leiden, gewoon tussen ons, met hun goede kanten en ook wel eens hun stekelige kanten, maar authentieke christenen die een zegen zijn. Allerheiligen en Allerzielen vallen voor een groot deel samen, de ‘heiligverklaarde’ heiligen en de vele onbekende radicale christenen.
Met ‘radicaal’ bedoel ik niet ‘fundamentalistisch’ of ‘conservatief’ of iets dergelijks, maar christenen die zich met heel hun leven richten naar het verlangen van God en die een grote liefde hebben voor Jezus, onze Heiland. Normaal zijn dat mensen die zich ook echt inzetten voor het geluk van hun medemensen en zich laten bezielen door de heilige Geest. Dat maakt hun leven tot een licht voor deze wereld, zelfs als ze op de bescheiden plaats waar ze leven niet veel lawaai maken maar hun eenvoudig leven leiden. In hen brandt een vuur, al is het soms in een lichaam of psyche die wat gehavend zijn. In ieder van hen is ‘iets’ terug te vinden van het geloof, de hoop, de liefde, ‘iets’, maar meestal ‘heel wat’, en daarom trekken ze ons zo aan, althans als wij zelf nog ontvankelijk zijn en aangetrokken worden door ‘gelovend, hopend en liefhebbend’ in het leven willen staan, als we dat zelf zinvol en waardevol vinden.
De eenvoudige broeder-
Gerardus wierp zich met heel zijn wezen in die realiteit: “Gods wil doen is een geweldige schat, het paradijs op aarde”. Het sluit in feite aan bij wat Jezus leerde bidden: “Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel”. Waar Gods wil geschiedt, daar heerst God, daar situeert zich het Rijk van God. Op dat gelovig (en evangelisch) inzicht bouwde Gerardus zijn leven en al de rest kwam dan op de tweede plaats. Hij was zoals die eenvoudige clown die danste voor het beeld van Maria, om haar te eren, dat was zijn gebed. Zo speelde Gerardus voor het aangezicht van God, om God te behagen. Dat spel was zijn dagelijks werk, zijn boetedoeningen, zijn lijden, zijn gebed, zijn minutieuze trouw aan de kloosterregel, zijn vernederingen, zijn inzet voor de armen, zijn dienst aan zijn confraters... Zo werd zijn hele leven een blijvende wake, met brandende lamp, blij en vervuld van hoop, smachtend naar de ontmoeting met God. Gods wil, een haalbare kaart? Gods wil, een boeiend en levensvervullend avontuur, van dag tot dag, voor ieder van ons!
EINDE ARTIKEL
ROEPING TOT HET CHRISTELIJK HUWELIJK (2)
Ons gelovig op weg zijn …. een getuigenis (vervolg)
Anneke & Peter Dewulf – Van de Mergel
Kinderwens
Beiden hadden we een heel groot verlangen naar een gezin met enkele kinderen. We wilden echt bouwen aan een kleine gemeenschap. Trouwens, na een kort verblijf van Oase in Velzeke bouwden we een gemeenschapshuis in Assenede, samen met priester Daniël Neetesonne en Andrea, de moeder van Anneke. Er waren ook enkele kinderkamers voorzien.
We volgden intussen in de Maria-
NFP is bedoeld als voorbehoedsmiddel, maar omdat je door een aantal waarnemingen van lichaamstemperatuur, slijmen en opening van de baarmoederhals een zeer nauwkeurig beeld krijgt van de cyclus van de vrouw weet je ook perfect wanneer de vrouw het vruchtbaarst is. Wij gebruikten NFP dus als methode om zwanger te worden.
Anneke raakte echter niet direct zwanger. Ons geduld werd op de proef gesteld.
Omdat we geen achttien meer waren en achteraf geen spijt wilden hebben van wat we hadden kunnen doen, besloten we na ruim een jaar ons te laten onderzoeken. De conclusie van de gynaecoloog was heel duidelijk: “Voor mij, zei hij, zijn jullie een koppel zonder kinderen” (we horen het hem nog zeggen). Dit was een slag in ons gezicht. Onze wereld stortte in elkaar. Een 11 september-
We worstelden hier enkele maanden mee. We spraken erover met vrienden en deskundigen. We hebben die periode ook veel gebeden. Na enkele medische ingrepen mocht het wonder geschiedden en enkele weken later wisten we dat we een kindje verwachtten. Dit was voor ons een heel intense periode met heel veel uiteenlopende gevoelens. Hoop en vreugde, maar ook angst en twijfel.
Op 22 september 1994 werd Benedikte geboren. Omdat de mama een zwangerschapsvergiftiging opliep werd ze enkele weken te vroeg geboren, woog ze slechts 1 kg 800 en moest ze enkele weken in de couveuse liggen.
Achteraf gezien is Benedikte wel onze sterkste spruit.
Ja, inderdaad, na Benedikte mochten we nog twee kinderen ontvangen. Dag op dag een jaar na ons eerste geschenk werd Francis geboren. Nadien moesten we terug een lange tijd wachten. Dit wachten was minder erg want we hadden onze handen vol. Eigenlijk dachten we na enkele jaren dat ons gezin voltallig was. Groot was dan ook onze vreugde toen tijdens de zomervakantie van 1999 Anneke zich wat onwel voelde. Enkele weken later werd immers bevestigd wat we vermoedden en hoopten. Er zou toch nog een derde kindje komen. Onze millenniumbaby zou geboren worden op 1 mei, dag van de arbeid. Het was echter wachten tot 9 mei om Teresa te verwelkomen.
Benedikte, Francis en Teresa. Onze kinderen zijn heel bewust genoemd naar grote Heiligen.
Wij zullen niets opleggen of forceren, maar we hopen stilletjes dat die figuren hen mogen inspireren om van hun leven een boeiende tocht te maken die ook iets Goddelijks omvat.
Anno 2005
Vandaag is Benedikte bijna 11 (5de leerjaar), Francis 10 en Teresa 5.
Thuis zoeken wij naar plaatsen en momenten om het stil en stemmig te kunnen maken, om zo een klimaat te scheppen waarin we tot gebed kunnen komen.
Kaarsen
Zo staan er verspreid in huis een heel aantal kaarsen die regelmatig branden en een bepaalde sfeer oproepen.
Op de tafel staan er steeds kaarsen en is er bovendien ook een klein hoekje met een passende foto, gebedsboekje of ander symbool. Het tafelgebeuren is belangrijk. Zelden of nooit beginnen wij een maaltijd zonder een moment van ingetogenheid met een gebed en/of een lied. We hebben ondervonden dat dit zeer geschikte momenten zijn om als gezin te bidden. Iedereen is samen en komt tot rust. We lezen een bijbelvers (vb een ‘batterijtje’ uit Bezinningsblad) gevolgd door een gekend gebed of een bezinningstekst uit een boek en zingen daarbij dikwijls een lied.
Muziek
Het zingen is heel belangrijk hierbij. Ook op andere momenten zingen wij soms samen een lied. Muziek maakt blij. Het is voor ons essentieel om een vreugdevol klimaat te creëren. Muziek zorgt daar automatisch voor. Stilaan bouwen we een repertoire op van eenvoudige liederen. Ook in de gebedsmomenten van Oase nemen liederen een belangrijke plaats in. Heel graag zingen we bijvoorbeeld de liederen van Taizé. Dit is meestal één (bijbel)vers dat dan steeds wordt herhaald. Hierdoor kom je echt tot innerlijke rust.
Anneke is ook muzikaal begaafd en speelt dwarsfluit. Ook Benedikte (klarinet) en Francis (blokfluit) zijn bezig hun muzikale talenten te ontdekken en ontwikkelen.
Symbolen
In ons huis zijn ook tal van symbolen aanwezig die verwijzen naar Jezus en de Bijbel.
Centraal in ons huis hangt een icoon van de Deësis (Jezus geflankeerd door zijn moeder Maria en Johannes de doper), geschilderd door Joris Van Ael.
Aan onze voordeur hangen twee glasramen. Links een tafereel uit het Oude Testament (Mozes in het brandende braambos) en rechts een tafereel uit het Nieuwe Testament (Jezus, de goede Herder). Wij, en allen die ons bezoeken, betreden en verlaten zo ons huis steeds omringd door de heilige Schrift.
Er zijn nog andere symbolen aangebracht, maar daarvoor zal je eens op bezoek moeten komen … (Lees verder: KLIK HIER)
EINDE ARTIKEL
GETUIGENIS OVER DE EUCHARISTIE
‘Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed.’
Magda De Wilde, Gemeenschap Maria-
Een diep mysterie
Het is voor mij nog steeds een geestelijk tot rust komen, mij innerlijk verzamelen, een uurtje tussen God en mij in de Aanbidding.
Eucharistie mogen vieren in de christelijke gemeenschap is een gebeuren van samenzang, vreugdevol samen de goddelijke liturgie vieren. Het sacrament van de H. Eucharistie ontvangen is voor mij vooral intreden in het verbond dat God met ons mensen sloot: ‘Ik ben met u alle dagen tot het einde der tijden’. En dit heel persoonlijk dan ook met ieder mens apart. Ik mag Hem ontvangen in mijn hart. Het is een diep mysterie te mogen proeven dat God zo dichtbij komt onder vorm van Brood en Wijn.
De Eucharistieviering, de Eucharistische Aanbidding brengen mij in Gods tegenwoordigheid, het is een overstijgen van mijn dagelijks bezig zijn, en tegelijkertijd een grote steun in mijn dagelijkse bezig zijn met zieke mensen. Ik ontmoet de ‘Oneindige, Eeuwige, Onuitsprekelijke, Barmhartige God’.
OP BEZOEK BIJ JEZUS
’t Is na een drukke dag of week
vrij zijn,
‘Vrij’ om naar Jezus toe te gaan.
’t Is een uurtje stoppen
-
om op bezoek te gaan bij Jezus,
samen rond Hem één te zijn.
En Jezus, de volmaakte Gastheer,
ontvangt ons met open armen,
Hij luistert naar ’t verstrooide mensenhart,
en geeft een Woord om van te leven,
Hij is het Brood dat sterkt,
en ’t water dat ons dorsten lest.
Hij verwarmt ons met Z’n liefde,
wij worden stil ontroerd, vanbinnen.
Voor wij verder gaan,
blijft Jezus op de drempel staan,
Hij geeft ons zijn zegen,
en vraagt om iets van Hem,
aan anderen door te geven.
HEM DOORGEVEN
Voor gelovige zieken en bejaarden is het vaak een grote pijn niet meer naar de Eucharistieviering te kunnen gaan, niet meer de H. Eucharistie te kunnen ontvangen.
Mijn 90-
Het is dan steeds een moment, vaak van ontroerend gebed voor haar. En ik dank de Heer dat ik Hem ook op deze manier mag doorgeven.
EINDE ARTIKEL
JOHANNES, EEN THEOLOOG
ALS KATECHEET VAN DE EUCHARISTIE
b.v.v.
De evangelist Johannes heeft in zijn evangelie als enige evangelist geen instellingsverhaal, geen relaas van wat Jezus deed tijdens het laatste avondmaal met betrekking op die maaltijd zelf, het breken van het brood en het doorgeven van de beker. Hij spreekt vóór het lijdensverhaal wel over de voetwassing en het gebod van de liefde...
Maar in zijn 6de hoofdstuk laat hij Jezus preken dat zijn lichaam voedsel is voor het leven van de wereld, en dat men zijn lichaam moet eten om eeuwig te leven… Dat zijn minstens eigenaardige woorden. Ik wil er even bij stilstaan. Wat Jezus daar zeker wil zeggen is dat Hij aan de mensen het echte leven komt brengen, en dat men Hem in zijn leven moet toelaten om het echte, het eeuwige leven te vinden: verlossing uit een leven zonder zin en zonder uitzicht op Gods genade. In Hem worden wij herschapen, krijgen we nieuw leven, worden we aanvaard door God, krijgen we kracht om het kwaad te weerstaan en volgens Gods verlangen te leven… Maar naargelang Jezus verder spreekt, gaan zijn woorden precies over nog iets anders. Hoe kan je anders die woorden verstaan, waar Hij het zelfs heeft over het ‘kauwen’ van zijn lichaam… Wellicht geeft Johannes ons hier ook zijn visie op de Eucharistie. Het gaat niet enkel om een symbolische daad, maar om een reële ontmoeting met de Heer in het teken van een maaltijd. Johannes heeft er lang over kunnen nadenken. Hij heeft bij zijn christenen ook mensen ontmoet die het moeilijk hadden om dat alles zomaar te geloven. Daarom kleedt Hij zijn catechese over de Eucharistie uitzonderlijk goed in.
-
-
-
De twee eerste dienen om je te helpen geloven dat Jezus echt zijn lichaam en bloed kan meedelen en aan zeer velen. Het derde dient om de ware betekenis van de Eucharistie duidelijk te stellen: Jezus echt binnenlaten in je leven, niet gewoon een geheiligd stukje brood ontvangen of even een gevoelige vrome ontmoeting met Hem.
Als je dit dan nog verder wil aanvullen met het feit dat Eucharistie haar volle betekenis heeft wanner ze gevierd wordt binnen en in relatie met de kerkgemeenschap (aspect maaltijd) en rekening houdt met wat Johannes verhaalt over de voetwassing (dienst) en de oproep van de naastenliefde
(‘een nieuw gebod geef Ik jullie’) … dan ben je wel op heel goede weg.
En als je daarbij bedenkt dat Jezus na dit laatste avondmaal zijn lijdenswerk ging voltooien dat uitliep op kruis en graf maar dat openbloeide in de vreugde van Pasen, dan heb je het voornaamste wel begrepen van de Eucharistie. Wij willen ons hier gewoon wat laten leiden door Johannes, de theoloog die ook een goede katechist was.
1. Een kleine handreiking om de sprong in het geloof te wagen
1.1. Johannes en zijn christenen vieren Eucharistie
De apostel Johannes heeft volgens de overlevering een hoge leeftijd bereikt en zou tot het einde van eerste eeuw, zelfs tot begin tweede eeuw hebben geleefd. Waarschijnlijk is zijn evangelie ook wel door iemand anders, zelfs een andere Johannes minstens aangevuld. Het evangelie getuigt echt van nieuwe christenen die, komend vanuit Jodendom of heidendom, zich toch wel ernstige vragen stelden rond die wekelijkse samenkomst van de christenen op de dag van de verrijzenis van de Heer, de zondag, om te doen wat Hij hen had opgedragen: “Doe dit om Mij te gedenken”. Het ging over die rite van het laatste Avondmaal, die vrij vlug een aanvullend -
Die woorden zijn vlug uitgesproken, maar wat betekenen die? Is het zo dat Jezus ons zijn lichaam en zijn bloed geeft als spijs en drank. Dat is toch ongelooflijk.
1.2. Twee stapstenen in het water van het geloof (Joh. 6,5-
Johannes gaat zijn christenen wat helpen en Hij verhaalt hen twee zaken:
1° De wonderbare broodvermenigvuldiging, waarmee hij wou duidelijk maken en er nogmaals op wou wijzen dat Jezus voedsel kon geven aan zeer velen. Als we in het Johannesevangelie lezen, stellen we vast dat Jezus ook iets heel anders op het oog had dan de mensen even te verbluffen: Hij wou gewoon een teken stellen, een teken van wat Hij echt voor de mensen wilde zijn: “Toen de mensen het teken zagen dat Hij gedaan had, zeiden ze: ‘Dit is stellig de profeet die in de wereld moet komen.’ Daar Jezus begreep, dat zij zich van Hem meester wilden maken om Hem mee te voeren en tot koning uit te roepen, trok Hij zich weer in het gebergte terug, geheel alleen.”
2° Na die broodvermenigvuldiging verhaalt Johannes hoe Jezus over het meer wandelt. Ook dit was weer een teken en de mensen stellen er zich terecht vragen bij: “Zij vonden Hem aan de overkant van het meer en zeiden: ‘Rabbi, wanneer bent U hier gekomen?’” (Joh.6,25) Met dat verhaal hier te plaatsen, wilde Johannes er de aandacht op trekken dat Jezus’ lichaam op dat ogenblik onttrokken was aan de gewone natuurwetten; a fortiori zal dat het geval zijn na zijn verrijzenis voor zijn verheerlijkt lichaam.
Hiermee heeft Johannes twee zaken gezegd om het geloof in de Eucharistie wat gemakkelijker te maken:
Primo: Jezus’ lichaam is -
Secundo: Hij kan voedsel geven aan ontelbare mensen.
2. Jezus, het brood voor het leven van de wereld
“Jezus hernam: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wat Mozes u gaf was niet het brood uit de hemel; het echte brood uit de hemel wordt u door mijn Vader gegeven; 33 want het brood van God daalt uit de hemel neer en geeft leven aan de wereld’. 34 Zij zeiden tot Hem: ‘Heer, geef ons altijd dat brood. Jezus sprak tot hen: ‘Ik ben het brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen’”.
Wat de Vader aan de mensen geeft is niet gewoon wat manna, wat voedsel voor hun fysieke bestaan, er is ook nog het echte brood: het brood van God daalt uit de hemel neer en geeft leven aan de wereld. Dan blijkt waarom ze Jezus achterna zijn gekomen: “Heer, geef ons altijd dat brood”. Maar Jezus laat zich niet vangen en openbaart hun wie Hij is, geen leverancier van goedkoop of gratis voedsel! Vers 35: “Jezus sprak tot hen: ‘Ik ben het brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen’”.
Dit gaat niet direct over de Eucharistie, het gaat over geloof in Jezus. Maar dit staat niet los van de Eucharistie, het is zelfs een voorwaarde om de Eucharistie in waarheid en op een vruchtbare wijze te vieren en te ontvangen. Je moet in Jezus geloven. Je moet in oprechtheid aannemen dat Hij door de Vader gezonden is om leven te geven aan de mensheid. Maar geloven is méér dan enkel dat als waarheid aannemen, als een soort overtuiging, het is ook Jezus als Gezondene-
In ieder geval, als je dan Eucharistie viert of communiceert zou je hart moeten overslaan van vreugde omdat je Hem gaat ontmoeten die voor jou je leven zinvol maakt, waardevol in Gods ogen, Hij die voor jou alles heeft gedaan om je redding mogelijk te maken. “Ik ben het brood des levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen”.
Zoals reeds gezegd: Communiceren is niet gewoon een geconsacreerd stukje brood ontvangen of even een gevoelige vrome ontmoeting met Hem, maar Jezus echt binnenlaten in je leven.
EINDE ARTIKEL
CITAAT VAN KARDINAAL RATZINGER
Politieke corruptie en het seksuele misbruik van kinderen… zijn dat geen ontbindingsverschijnselen van de zedelijke codex?
“... In zoverre is een zeer algemeen en tot aan de wortels reikend gewetensonderzoek noodzakelijk voor de westerse maatschappijen. Toen recentelijk een Amerikaans gerechtshof besloot tot de verwijdering van kinderpornografie op Internet, botste dit met het recht op (vrije) meningsuiting; dit toont toch dat ons ‘waardenscala’ fundamenteel in de war is geraakt. Het is zuiver farizeïsme als men zich daarna opwindt over de gevolgen. Vrije meningsuiting is een waarde, maar als hierdoor de leugen wordt verdedigd tegenover de waarheid, de krenking van de waardigheid tegenover de waardigheid van de mens, de morele perversie tegenover de bescherming van de waardigheid van de mens, dan leidt dit tot de bespotting van de mens en tot de vernietiging van zijn waardigheid. Een dergelijke bezinning op de ordening van de waarden wordt niet gewenst door de ‘openbare mening’, omdat deze zich hierdoor bedreigd voelt. Maar als men daartoe niet bereid is, zullen de door u beschreven fenomenen niet alleen niet verdwijnen, maar steeds groter worden” (Kard. J. Ratzinger in: Zout der aarde p. 163)
EINDE ARTIKEL
anon.
Bij het vieren van de Eucharistie op het moment van de communie realiseerde ik me heel sterk de aanwezigheid van Christus, bijna zo sterk als indertijd als kind bij het communiceren. Die persoonlijke ontmoeting met Hem, in dat sterke teken van de Eucharistie! Tijdens het moment van de dankzegging na de communie vroeg ik Hem dan ook dat deze ontmoeting met Hem me niet onberoerd zou laten, dat ik er die dag nog zou van leven, dat de relatie met Hem er door zou groeien, dat die eenheid met Hem ook zou afstralen op mijn omgang met medemensen, op mijn wijze van me te situeren en te bewegen in deze wereld… “Zie, Ik maak alles nieuw”. “Los van Mij, kunt gij niets”. “Ik blijf met u, alle dagen, tot de voleinding van de wereld”. Een diep gevoel van dankbaarheid vervulde mijn hart.
EINDE ARTIKEL
Moeder Teresa van Calcutta
“Jezus, die lijdt,
laat mij -
U zien in de persoon van uw zieken.
Dat ik U dien, telkens wanneer ik hen verzorg.
Geef dat ik U herken,
ook als uw vermomming
achter gramschap, misdaad of waanzin
alle aantrekkelijkheid heeft verloren.
Leer mij bidden:
‘Lijdende Jezus,
hoe goed is het, U te dienen.”
Uit: Teresa Van Calcutta, ‘Liefde kent geen grenzen’,
Biografie en geestelijke geschriften p.103 Uitg. Lannoo 1976
Hilde Tusschans, Gemeenschap Maria-
Toen ik als verpleegkundige een zieke slotzuster aan het eten geven was, werd ik geraakt door haar lichamelijke en psychische aftakeling. Een vrouw die gans haar leven met lichaam en ziel aan God was toegewijd, lag hier zo ellendig, zo hulpbehoevend. Het schoot me te binnen dat het zaterdagnamiddag was en dat het mogelijk was om de eucharistieviering uit de kapel mee te volgen via het radio-
De maandag daarop werd me deze zuster toegewezen om te verzorgen. De lichamelijke verzorging was gecompliceerd zodat het veel tijd in beslag nam, maar ik mocht weten: in deze vrouw, in deze zuster, is het Jezus zelf die ik mag verzorgen, aanraken, omgeven met de beste zorgen.
Doorheen deze ervaring mocht ik me er dieper van bewust worden dat Jezus zelf woont in het diepste van elke mens, en dat het ook daar is dat ik Hem mag ontmoeten.
EINDE ARTIKEL
PERSOONLIJK GEBED BIJ COMMUNIE
H. Alfonsus van Liguori, stichter van de Redemptoristen.
Kom, geliefde Heer,
bewerk in mij waarvoor Gij komt.
Ik ben onwaardig,
maar in uw goedheid
ziet Gij mijn ellende niet.
Kom in mijn diepste innerlijk
en heilig het;
neem bezit van mijn hart
en reinig het;
Brandend Vuur, verteer in mij
alles wat uw tegenwoordigheid onwaardig is
en wat een hinderpaal kan vormen
voor uw genade en liefde.
Moeder van mijn Heiland,
heb medelijden met mij, arme zondaar;
bid voor mij, opdat ik, dankzij uw hulp,
uw goddelijke Zoon
met een volmaakte liefde omhels,
en ik zal worden
zoals Hij mij droomt.
EINDE ARTIKEL
(Getuigenis)
Andrea Van Braeckel Gemeenschap Maria-
“Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem. Zoals Ik door de Vader die leeft, gezonden ben en leef door de Vader, zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij”. (Joh. 6, 56-
De Eucharistie heeft de laatste jaren een diepere betekenis en een veel grotere plaats in mijn leven gekregen. Het is tot een dagelijkse dankviering geworden, of eerder: een dagelijkse, kostbare ontmoeting met de levende Heer.
De dagelijkse Eucharistieviering is een genade, echt een geschenk van de Heer. Ik kijk ernaar uit. Maar diep in mijn hart weet ik dat vooral Hij er naar uitkijkt: het is de Heer zelf die de Gastheer is. En Hij is het die me roept en me die kans geeft.
Van mijn kant is het telkens opnieuw verlangen naar de Heer. Dat is niet altijd even gemakkelijk, het verloopt niet altijd even vlot, nee, soms is het moeilijk en vraagt het een inspanning om op te staan ‘s morgens … en toch word ik er naar toe getrokken.
Het is een echte genade mijn dag te mogen beginnen met de Heer. Het is de genade van het woord in Joh. 6,57: “zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij.”.
Op zaterdag is de Eucharistieviering ‘s avonds. Dit vraagt van mij een andere ingesteldheid dan wanneer ik de vroegmis kan meevieren. Ik probeer dan in de loop van de dag me voor te bereiden op die ontmoeting, echt verlangend uit te zien naar een ontmoeting die er ‘s morgens niet was, hetgeen me des te meer naar ‘s avonds doet verlangen .
Vóór het grote moment dat ik Hem in mijn handen krijg bij de communie, vraag ik elke dag aan Maria dat zij mijn hart zou voorbereiden; soms zijn er donkere hoeken, dingen die niet zo mooi zijn voor de komst van een Koning en hoezeer blijft mijn verlangen en mijn liefde voor Hem ondermaats. Maria weet wat Jezus, graag heeft. Wie kan beter dan Maria haar Zoon ontvangen in mijn hart. Zo kan ik ook veel leren van Maria over Jezus…
En dan is er het moment om mijn dankbaarheid uit te zeggen; dat stille moment na de communie is iets tussen Hem en mij.
De Eucharistische aanbidding is het mooiste wat een mens mag en kan doen: Hem aanbidden in dat kleine stukje brood. Het is diepe dankzegging, opkijken naar Hem, stil, woordeloos bij Hem zitten. Hij kijkt naar mij, ik kijk naar Hem.
De zondagseucharistie, de dagelijkse Eucharistieviering, elke gelegenheid van aanbidding is en blijft een ontmoeting, een uitnodiging van de Heer zelf, een afspraak die ik heb met de ‘Koning’. Als we een afspraak hebben met de tandarts, de kinesist, een fitness centrum, een dokter, of we zijn uitgenodigd voor een etentje enz…. we houden ons aan die afspraak. We bereiden ons voor, we denken eraan in de loop van de dag. waarom zou ik me dan niet houden aan de afspraak met de Heer? Er zijn tijden geweest dat ook ik “geen tijd” had voor die dagelijkse Eucharistieviering. Het is een goudmijn die men moet leren zien, met uitgestoken handen naar de Heer gaan, Hij wacht op ieder van ons.
Alle lof en dank aan onze verheven Drieëne God, ons zo nabij in de heiige Eucharistie.
KINDERVERSJE ROND DE OFFERANDE
Zalige Priester Edward Poppe
De priester offert brood en wijn
die Jezus’ vlees en bloed gaan zijn.
Als hostie leg ik mij straks blijde
op de pateen aan Jezus’ zijde.
De priester offert brood en wijn,
ik wil de waterdruppel zijn:
ik wil in Jezus’ bloed verdwijnen
en zuiver dan voor God verschijnen
EINDE ARTIKEL
LOFPRIJZING NA DE ZEGEN MET HET ALLERHEILIGSTE
Gezegend zij God.
Gezegend zij zijn heilige Naam.
Gezegend zij Jezus Christus, Waarachtig God en waarachtig mens.
Gezegend zij de Naam van Jezus.
Gezegend zij zijn heilig Hart.
Gezegend zij zijn heilig Bloed.
Gezegend zij Jezus in het heilig Sacrament.
Gezegend zij de heilige Geest, de Vertrooster, de Bijstand.
Gezegend zij de verheven Moeder Gods, de heilige Maagd Maria.
Gezegend zij haar heilige en onbevlekte ontvangenis.
Gezegend zij haar glorierijke opneming ten hemel.
Gezegend zij de Naam van Maria, Maagd en Moeder.
Gezegend zij de heilige Jozef, haar zeer zuivere Bruidegom.
Gezegend zij God in zijn engelen en in zijn heiligen.
EINDE ARTIKEL
EINDE VAN DIT NUMMER 2005_3