GELOOF en LEVEN
Zuster Nabila uit Gaza: "We riskeren elke minuut ons leven"
Nabila Saleh, een religieuze van de Congregatie van de Rozenkrans van Jeruzalem en een inwoner van Gaza, deelt met Omnes de zeer moeilijke situatie in dit gebied. Dagelijks belt de paus naar de parochie van de Heilige Familie in het gebied, die is omgevormd tot een waar "vluchtelingenkamp".’
Verslag van Federico Piana voor Omnes in La Brùjula van 5 november 2023
Foto: Zuster Nabila Saleh
Zuster Nabila gaat af en toe naar buiten. Als de bombardementen haar ook maar een moment rust gunnen, steekt zij haar neus buiten uit de parochie van de Heilige Familie en loopt zij met het hart in haar keel door de verwoeste en spookachtige straten. Gebouwen gereduceerd tot een hoop puin, bloed en dood.
Gaza bestaat niet meer, of bijna.
Het tempo van Nabila Saleh ligt hoog. De non van de Congregatie van de Rozenkrans in Jeruzalem weet dat buiten blijven, op zoek gaan naar voedsel of controleren of de school waar ze tot een paar weken geleden aan haar scholieren lesgaf, niet wordt geplunderd en vernield, ook kan betekenen dat ze niet terugkeert naar de enige Latijnse kerk in de stad, (de ‘Heilige Familie’) omgebouwd tot een toevluchtsoord voor 600 christenen. Arme christenen die alles kwijt zijn, hebben geen huis meer, vaak zelfs geen kinderen. En de kinderen hebben niet eens meer ouders.
"Ze zijn bang. Ze hebben in hun ogen de beelden van de Grieks-
Kinderen ook welkom
In de groep van 600 wanhopige mensen zijn er ook 100 kinderen, velen van hen gehandicapt en die speciale en continue zorg nodig hebben. Het zijn de kinderen die worden verzorgd door de zusters van Moeder Teresa, die onderdak hebben gevonden bij ouderen die de hele dag voor hen zorgen.
Parochie van de Heilige Familie in Gaza
"We hebben hier alles nodig", legt de zuster uit, "want we hebben geen voedsel, water en medicijnen. We hebben geen brandstof meer: we hebben diesel over voor nog een week en dan weten we niet wat er gaat gebeuren. De situatie is erg moeilijk, met de bombardementen riskeren we elke minuut ons leven."
Geen enkele plek is veilig
Het verhaal van Zr. Nabila wordt grover als ze onthult dat de school in de stad die haar congregatie runt, aan het begin van de oorlog moslimvluchtelingen in de klaslokalen had verwelkomd, maar toen "moesten we alles opgeven omdat de school dicht bij een ziekenhuis ligt waarachter een militaire post van Hamas is en de beschietingen in datzelfde gebied waren geïntensiveerd."
Gelukkig zijn er, gezien de onmogelijkheid om het ziekenhuis te bereiken, vier artsen in de ‘Sagrada Família’ die de gewonden verzorgen. En dat doen ze hardnekkig en met grote moeite.
Hoop sterft niet
De Latijnse parochie van Gaza kan worden beschouwd als een echt vluchtelingenkamp. Om het met liefde en toewijding te leiden, is er een bijna uitsluitend vrouwelijke groep, zegt de zuster: "Drie zusters van de Congregatie van de Rozenkrans, twee zusters van het Mensgeworden Woord en drie zusters van Moeder Teresa. Dan is er nog een religieus, pater Iusuf, de parochiale vicaris."
De pastoor, pater Gabriele Romanelli, zat geblokeerd in Jeruzalem toen de Gazastrook werd afgesloten, maar hij laat nooit een gelegenheid voorbijgaan, zelfs niet van op afstand, om zijn gelovigen te bemoedigen en te troosten. 'De mensen', voegt zuster Nabila eraan toe, 'hebben de hoop niet verloren. Ze wonen de twee dagelijkse missen bij die in onze kerk worden opgedragen en bidden vurig de Heilige Rozenkrans."
De nabijheid van de paus
De persoon die bijna elke dag de telefoon opneemt als paus Franciscus de parochie belt om te informeren naar de situatie, is meestal Nabila zelf. "Wij", onthult zij, "vertellen hem alles wat hier gebeurt. Met hem praten en weten dat hij voor ons bidt, geeft ons moed en kracht om door te gaan."
De mensen, zegt de zuster, "als ze weten dat de paus opgebeld heeft, danken ze God. Ze beleven dit alles met grote vreugde."
DE AUTEUR Federico Piana Journalist. Hij werkt bij Radio Vaticaan en werkt samen met L'Osservatore Romano.