GELOOF en LEVEN
EEN OPZET UIT HET VERLEDEN:
Evangelizare pauperibus Het Blijde Nieuws brengen aan de armen.
Door : Maria-
Armen? Je vind ze overal!
Redemptoristen worden gezonden naar de armen, de meest verlatenen. Als jonge advocaat trof de stichter, Alfonsus van Liguori, verlatenen aan in het ‘huis van de ongeneeslijken’ waar hij op bezoek ging. Als jonge priester trof hij armen aan in de heuvels van Scala in de geestelijke verlatenheid van die ruwe schapenhoeders, in de steek gelaten door priesters die liever in de steden bleven waar ze allerlei materiële voordelen konden genieten (de geborgenheid in hun rijke families en de prebenden, geldelijke voordelen verbonden aan een bepaalde functie). De meest verlatenen. Eigenlijk vind je ze overal. Zij hebben zoveel gezichten. Ze lopen langs je heen. Als je oplettend bent merk je hun pijn, hun nood en vaak ook hun leegte. Het doet je pijn aan je hart hen niet steeds te kunnen helpen. Gehuwden
Nood bij veel gezinnen
Zo waren wij op een bepaald moment erg getroffen door de nood in de gezinnen, christelijke gezinnen nog wel, waar zich ook zoveel problemen stelden, relatieproblemen, problemen in de opvoeding van de kinderen; we ontmoetten er ook het probleem dat christelijk gehuwden niet meer de rijkdom, de inspiratie en kracht kenden van hun huwelijkssacrament. Denkend rond die nood, en na de eigen vernieuwende ervaringen en inzichten, zijn enkele echtparen samengekomen om die inzichten en ervaringen ook mee te delen aan andere echtparen. Dit werd de aanvang van de Gezinsdagen die de Maria-
‘Samen op Weg’
Na contacten met de Franse Emmanuelgemeenschap zijn we ook weekends “Liefde en waarheid”, later omgedoopt tot ‘Samen op Weg’-
Jongeren
De meest verlatenen hebben we inderdaad ook sterk aanwezig gezien in die duizenden gezichten die elke schooldag voorbij het klooster in de Voskenslaan komen; jonge gezichten, heel die schoolgaande jeugd. Duizenden… Met wat een armoede, wat een leegte, wat een geestelijke nood moeten al die welvaartskinderen door het leven, met wat een menigte misleiders en uitbuiters aan de kant van de economie, media en zelfs de politiek! Huurlingen in plaats van herders. In welke onvrijheid worden ze geduwd door hun vrienden, welke oppervlakkigheid is hun deel! Waar zijn de opvoeders en begeleiders die nog overkomen en die ook nog echt iets (kunnen en willen) meegeven aan levenswaarden en waardevolle normen? Wie wijst hen de weg en deelt hen de rijkdom van het evangelie mee? Als je dat vergelijkt met wat jongeren vroeger meekregen aan vorming, uitdagingen tot een edelmoedig leven en inzet, tot idealisme, zijn zij werkelijk aan hun lot overgelaten. Wij hebben in hen het Gelaat van de verlaten Christus gezien, of de verlatenheid van die menigte die Jezus aantrof: “Toen Jezus aan land ging, zag Hij dan ook een grote menigte. Hij voelde medelijden met hen, want zij waren als schapen zonder herder, en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.” (Marcus 6,34). Dat was immers Jezus’ oorspronkelijke zending, het in praktijk brengen van het zendingswoord dat zijn publiek optreden typeerde: “De geest des Heren is over mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft. Hij heeft mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen, aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken, en aan blinden, dat zij zullen zien; om verdrukten te laten gaan in vrijheid, om een genadejaar af te kondigen van de Heer.” (Lk 4,18-
Vanuit de ervaring dat deze jonge mensen en tienduizenden anderen echte verlatenen zijn, overgelaten aan hun lot, zijn we in de voorbouw van het Redemptoristenklooster gestart met ‘Oase in de Stad’, nadat we biddend een jaar lang om licht en leiding hadden gevraagd. -
Naast de ‘Brondagen’ richtte de Maria-
‘De oogst is groot’ en op dit woord zijn velen opgestaan om U te volgen. Wij bidden U, zend in de tijd, uw Geest die stuwkracht is.” -
De ‘armen’ zijn overal. Hoe hun hart raken? Wat voor jongeren geldt op het vlak van onwetendheid over de christelijke levensbeschouwing en de heel beperkte mate waarin men in contact komt met de christelijke waarden en de christelijke levensvisie… dit alles gaat evenzeer op voor onze samenleving als geheel. -
Binnen onze huidige samenleving is evangeliseren geen sinecure en we zijn reeds tevreden met weinig resultaat, tevreden wanneer enkele mensen hun leven op een wat andere manier gaan inrichten, wat tijd gaan maken voor gebed, zich wat meer gaan inzetten voor medemensen, terug aanhaken bij de kerkgemeenschap, zij het soms nog aarzelend… Misschien toont de Heer ons later andere wegen, betere methoden of technieken om zijn Blij Nieuws naar de moderne arme te brengen. Wij blijven ons openstellen en bidden dat we bezield mogen zijn om zelf echt te leven van wat we zo graag willen doorgeven. -
Door omstandigheden en een noodzakelijke verhuis zoekt de Maria-