GELOOF en LEVEN
DE ERGERNIS OVER HET KRUIS VAN JEZUS
bvv
Toen ik eens Getuigen van Jehova aan mijn deur kreeg, hadden die het op een bepaald ogenblik over het kruis van Jezus; ik had een kruisje op de kraag van mijn jas want ik moest godsdienstles gaan geven in een school in Merksem. "Meneer, als je zoon tijdens de oorlog doodgeschoten is, dan ga je toch niet met die revolver of die kogel rond je hals lopen, en, meneer, Jezus is zelfs niet aan een kruis gestorven, wat overigens een seksueel symbool is, maar aan een paal, zoals in de Schrift staat: vervloekt, die hangt aan een paal!"
Mensen hebben last met het kruis. Dat was reeds van bij het begin van het christendom, waar het kruis "voor de Joden een aanstoot, voor de heidenen een dwaasheid" werd genoemd. In het Nieuw Testament, ook in de verkondiging door Paulus, blijft het aspect van Jezus’ verrijzenis evenwel niet onderbelicht. Pater Durrwel, Redemptorist, heeft een belangrijke rol gespeeld op het onderlijnen van dat aspect van het Christusmysterie omdat het, in bepaalde perioden van de christelijke spiritualiteit al te veel op de achtergrond bleef. Het ‘Hoofd vol bloed en wonden’ sprak onze emoties aan en bracht ons tot grotere dankbaarheid en liefde voor de Gekruisigde Heiland. Sint Alfonsus heeft zich op dat vlak niet onbetuigd gelaten, zowel in zijn verkondiging, zijn gebeden als zijn schilderijen.Vandaag hebben we echter opnieuw last met het kruis. Er worden geleerde en succesvolle boeken geschreven, zowel door exegeten als psychologen, waarin de kruisdood van de Heer verlaagd wordt tot een spijtig accident, evenwel zonder echte zijnswaarde, of als een overbenadrukte Semitische visie, die niet meer te plaatsen valt in de moderne manier van denken over "verlossing"; als je dat woord tenminste nog in de mond mag nemen. "Maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor de Joden een aanstoot, voor de heidenen een dwaasheid, maar voor hen die geroepen zijn, joden zowel als heidenen, is Hij Gods kracht en Gods wijsheid" (1 Kor. 1,23-