INHOUD

   NAAR INHOUDSOVERZICHT       

MARIETTE BECO OVERLEDEN

Terwijl katholieke christenen in onze tijd soms met de handen in het haar zitten in de nasleep van de pedofilieschandalen en de kwaadheid van slachtoffers en de meesmuilende spot van andersdenkenden, terwijl kritische christenen hun manifesten lanceren voor een meer aangepaste kerk gaan ondertussen nog vele duizenden christenen gewoon door met hun trouwe inzet voor de kerkgemeenschap, hun devoties, hun gebed en ...  hun bezoek aan bedevaartsoorden.  Een van deze ontmoetingsplaatsen voor bedevaarders is sedert 1933 Banneux in Wallonië. Hier komen overigens ook veel Vlamingen, naast Nederlanders en Duitsers. Een ontmoetingsplaats met anderen, maar op de eerste plaats met Maria en Jezus haar Zoon.

 

Banneux 15 januari 1933.

Het begon met een 11-jarig meisje dat door het raam gluurde op deze kille duistere avond: kleine Julien moest nog thuiskomen. Zelf moest Mariette – de oudste van 7 (en later van 10) kinderen - wat op een baby letten binnenshuis. En dan ziet ze buiten in de sneeuw die ‘mooie dame’. Zou dit soms Onze-Lieve-Vrouw zijn?

Bij de tweede verschijning toont de ‘mooie dame’ reeds de kleine bron die uit de hoge wegberm sijpelt.  “Steek uw handen in het water”.  “Deze bron is aan Mij voorbehouden”.  

In de 3de verschijning zegt de dame haar naam:  “Ik ben de Maagd der Armen!”. “Deze bron is voor alle naties ... voor de zieken!” Daarmee is de toon van Banneux reeds gezet.

Bij de 4de verschijning vraagt Maria om een kleine kapel.

Bij de 5de verschijning klinkt het: “Ik kom het lijden verlichten”.  Hebben wij daar geen boodschap aan?

Bij de 6de verschijning vraagt Maria om vertrouwen en spoort aan tot gebed.

Deze aansporing tot gebed klinkt ook weer door bij de 7de en 8ste verschijning.

In deze laatste verschijning zegt Maria ook nog: “Ik ben de Moeder van de Verlosser - Moeder van God”.

Daarmee was alles gezegd en kon Banneux als genadeoord definitief van start gaan. Dit genadeoord wacht ook vandaag nog op de ‘armen’, de ‘zieken’, de ‘zoekenden’ en al wie dorst naar ‘levend water’.

 

En Mariette?

Mariette leidde na deze verschijningen een teruggetrokken leven. Zij huwde en kreeg drie kinderen. Tot in 2000 kwam ze vaak incognito naar de bron en bad er mee voor de mensen die daar kwamen om genezing, om innerlijke troost...

Nog in 2011 woonde ze, alleen, op enkele kilometer van Banneux. Zij werd even opgenomen in het ziekenhuis met ademhalingsproblemen en na enkele weken verhuisde ze naar het rustoord, in de nabijheid van het bedevaartsoord.

Op 2 december 2011 overleed de zieneres van de Verschijningen te Banneux (1933) in dat rusthuis, “Hôme de la Vierge des Pauvres” op 90-jarige leeftijd.

Meer dan tweeduizend mensen woonden de uitvaart van Mariette Beco bij op 8 december, Feest van Maria Onbevlekt Ontvangen. Twee bisschoppen en een 20-tal priesters concelebreerden. Marieke (Mariette) ziet nu Maria, De Moeder Gods, opnieuw en nu in volle heerlijkheid. (naar Kerknet)

 

Banneux, Mariaoord

Op 19 maart 1942 opende de bisschop van Luik het onderzoek over de echtheid van de verschijningen. Het duurde tot 1949 voor de verschijning erkend werd door het Bisdom Luik toen men verklaarde dat Maria in 1933 echt verscheen.

Het Vaticaan erkende de verschijning pas in 1952. Paus Johannes Paulus II bezocht het heiligdom op 21 mei 1985

Gelovigen laten het bronwater over hun handen stromen of steken hun handen in de bron, zoals Mariëtte Beco dat in 1933 deed. (Angelfire Mariabode)  Doorheen de jaren vonden vele medisch onverklaarbare genezingen plaats, waarvan de laatste genezing in januari 2011.

Banneux krijgt jaarlijks zo’n 400.000 bedevaarders op bezoek, vooral in het wat mildere seizoen.